Sycylijskie dziedzictwo

Czy czujecie ciepłe słońce i widzicie winorośl, która w tym słońcu dojrzewa? A może od razu macie przed oczami jeden z najsłynniejszych seriali wszechświatów? A może po prostu wszystko? Bo ja tak mam. Kocham Włochy i one mnie ostatnio przyciągają. Tym razem poznajemy historię dwóch kobiet, które żyły praktycznie w odrębnych czasach, choć obie w XX wieku. Dzieli je jednak 100 lat, a to już jest ogromna różnica pokoleniowa. Sara. Właścicielka restauracji, matka i już prawie była żona. Restauracja splajtowała, a w tym samym czasie umarła jej ukochana ciocia, która wypełniała jej życie światłem i radosnym śmiechem. Ciotka zostawiła po sobie list, który informuje kobietę, iż odziedziczyła ziemie na Sycylii i musi się tam wybrać, aby ją sprzedać i wyprostować wszystkie sprawy. W tę podróż miały jechać we dwie, ale nieustający brak czasu spowodował, że do Europy leci tylko jedna z nich, z prochami tej drugiej. Serafina. Kobieta, która urodziła się w maleńkiej wiosce na Sycylii. Tam poznała swojego męża i tam też została sama, kiedy małżonek wyjechał do Ameryki zarabiać pieniądze. Nie ona jedna została tylko z dziećmi. Był to czas, kiedy setki kobiet pozostawały na gospodarstwach z dziećmi, gdy mężowie szukali chleba w innych zakątkach świata. Jej historia pokazuje, jak bardzo odważna była, jak niezłomna i jak szlachetna. Poznajemy historię kobiety, która dała życie, która miała marzenia i pragnienia, która kochała i była kochana, która postanowiła pomagać innym, choć było to zakazane. Jak wielką osobą była, przekonujemy się strona po stronie. Pomaga nam Sara, która sama nie zna swojej przodkini, a to, czego się dowiaduje, łamie jej serce. Pytanie tylko, czy na pewno to, co słyszy, jest tym, co usłyszeć powinna. Wraz z Sarą, poznajemy też historię Sycylii, która nie jest łatwa i nie jest również kolorowa. Choć bardzo chcielibyśmy myśleć o tym zakątku, jak o leniwych popołudniach, to brutalność niektórych historii burzy nam ten obraz wręcz drastycznie, Piękna historia, o pięknych kobietach. O ich sile, z której można by czerpać garściami, lub wspierać się w chwilach zwątpienia. I wiecie. Nieważne ile historii tego typu przeczytamy, one i tak będą w nas wzbudzać zachwyt i chwytać za gardło, bo dzięki takim osobom, dzisiaj jesteśmy silne i niezależne, a my uświadamiamy sobie, jak wielkie mamy szczęście, żyjąc w obecnych czasach, mogąc pracować, podróżować, być niezależnymi i nie musieć być zależnymi od innych. Nie mówię tu tylko o ludziach. Mówię o przekonaniach, zakłamaniach, przymusach i spełniania potrzeb innych, bez względu na nasze poglądy. Polecam na każdy dzień, nie tylko na te jesienne długie wieczory.