Po zmroku

jakby ktoś cały czas stał tuż za plecami... Bartosz Szczygielski stworzył duszny, klaustrofobiczny świat, w którym samotność i strach stają się niemal namacalnymi postaciami. Mazurskie lasy, mgła unosząca się nad wodą i głucha cisza przerwana tylko szelestem liści — wszystko to buduje atmosferę, od której trudno się uwolnić. Kasandra to bohaterka, której samotność nie jest tylko tłem. To żywy, bolesny stan, z którym musi się zmierzyć w miejscu, gdzie czas dawno przestał płynąć normalnie, a przeszłość wraca pod postacią niepokojących szeptów, miejscowych wierzeń i dawnych tragedii. Jej lęk przed tym, co kryje się w ciemności, staje się też naszym strachem. Każdy krok po zmroku, każdy cień w lesie, każda przestroga mieszkańców budzą irracjonalny, pierwotny lęk. To książka, przy której zaczynasz zerkać za siebie i słuchać oddechu domu w nocy. Autor doskonale wie, jak grać na ludzkich emocjach, trafnie do bólu uderza w odpowiednie struny. To opowieść o samotności, o winie, o tym, że niektóre miejsca noszą w sobie pamięć dawnych ran a las nocą ma własne prawa. Zostawia z niedosytem światła i głębokim przekonaniem, że są rzeczy, których lepiej nie odkrywać. Absolutnie polecam wszystkim, którzy w literaturze szukają emocji, niepokoju i tej charakterystycznej, przyjemnej gęsiej skórki na karku.🔥 Ja poczułam tę opowieść całą sobą i tego i Wam życzę - czytajcie!🖤

angażujących historii, jak i za emocje, które potrafi we mnie wzbudzić. Za każdym razem, gdy sięgam po jego książkę, mam pewność, że czas spędzony na lekturze nie będzie stracony. „Po zmroku” to najnowszy thriller autorstwa Bartosza Szczygielskiego, którego nie potrafiłam sobie odmówić. Kasandra Lit, dziennikarka jednego z największych portali informacyjnych w kraju, otrzymuje zlecenie napisania artykułu o pensjonacie „Uroczysko”, położonym w sercu mazurskich lasów. Miejsce, do którego dociera z fotoreporterką Moniką Wawrzyniak, budzi w niej wiele złych wspomnień. Kasandra czuje, że z pensjonatem jest coś nie tak, a opowieści o zaginionych mieszkańcach okolicznych osad potęgują to wrażenie. Bartosz Szczygielski już od pierwszych stron wciąga nas w mroczną i klimatyczną opowieść, której duszna i pełna niepokoju atmosfera sprawia, że dosłownie zatracamy się w lekturze książki. Autor posiada niezwykły talent do intrygowania czytelnika, sprawiając, że z zapartym tchem śledzimy wydarzenia z kart powieści. Dodatkowo zręcznie budowane napięcie oraz stopniowo odkrywane elementy układanki tylko potęgują naszą ciekawość. Choć fabuła, która prowadzona jest w dwóch przestrzeniach czasowych, toczy się spokojnym rytmem, to nie brakuje w niej zaskakujących zwrotów akcji, które całkowicie zmieniają nasze oczekiwania co do zakończenia. Autor zadbał o to, by czytelnik nie czuł znużenia podczas lektury, wplatając w fabułę wątki dotyczące lokalnych wierzeń i legend. Wykreował również świetnych bohaterów, których zachowania momentami budziły moją wątpliwość co do ich zdrowia psychicznego, a całość przyprawił szczyptą humoru. To wszystko połączył w fascynującą historię, którą czytałam z dużym zaciekawieniem. „Po zmroku” to intrygujący i wciągający thriller, który spełnił wszystkie moje oczekiwania wobec tego gatunku. Mroczna i niepokojąca atmosfera powieści całkowicie pochłania czytelnika, a pełna emocji i tajemnic zagadka trzyma w napięciu do ostatniej strony. Gorąco polecam!

Bartosza Szczygielskiego zatytułowanej Po zmroku w najbliższym czasie podaruję sobie wycieczki do lasu. Twórczość autora cenię nie od dziś, ale tą historią uwiódł mnie ponownie. Jej centralną postacią jest Kasandra Lit. Na pierwszy rzut oka wydaje się nieco niezrównoważona, ale kiedy poznajemy ją bliżej okazuje się, że ma powody do dziwacznych zachowań i nadmiernego dbania o swoje bezpieczeństwo. Kobieta pracuje w popularnym portalu internetowym. Jej koszmar powraca kiedy dostaje polecenie służbowego wyjazdu w celu przygotowania materiału promocyjnego o Uroczysku. Jest to pensjonat, który znajduje się w mazurskiej głuszy. Otoczony jest lasem, a nieopodal znajduje się jezioro. Dziwne zachowanie gospodarza i zaginięcie współtowarzyszki podróży wzbudza w bohaterce skrajne emocje. Okaże się, że nic co wiedziała o sobie do tej pory nie jest prawdą, a otaczający ją ludzie nie są tymi, za których ich uważała.. Nadal mam ciarki na plecach chociaż lekturę skończyłam już jakiś czas temu. Atmosfera tajemnicy gęstnieje z każdą stroną. Uczucie niepokoju nie pozwala racjonalnie myśleć, a z drugiej strony książka nie pozwala od siebie odejść. Takie powieści lubię. Polecam.

nie musi zbyt często wychodzić do ludzi. Dostaje jednak zlecenie, zgodnie z którym musi pojechać na Mazury, aby zrobić artykuł o pensjonacie pod wdzięczną nazwą Uroczysko. Nie wie jednak, że demony jej przeszłości pojawią się właśnie tu w najmniej oczekiwanym momencie. Powiem Wam, że celowo czekałam do późnego wieczora, aby przedstawić Wam tę historię, bo to właśnie ze zmierzchem za oknem (i najlepiej szumem drzew) czuje się ją najwyraźniej. A jest co czuć. Autor zaplótł tutaj tyle emocji, tyle bólu, tyle strachu i tyle mroku, że możnaby obdarować kilka historii. Jednocześnie wszystko jest spójne, choć przyprawia o to dziwne uczucie, gdy wzdłuż kręgosłupa czujesz wędrującą stonogę. Miałam wrażenie, że tym razem mamy tu nieco mniej heheszków niż zwykle bywa u autora, ale sama historia tego wymagała. Ponadto całość jest niezwykle wyważona i przemyślana. I muszę przyznać, że bardzo przypadł mi gustu ten miks gatunkowy, który zaserwował nam autor, gdyż elementy grozy wybrzmiały tu wyjątkowo mocno. I zupełnie subiektywnie uważam, że ta książka jest zdecydowanie w top3 najlepszych historii autora (a nawet top2 😈😈)...