Piąte przykazanie

rozkręcić własny biznes. Pierwszą klientką jest Maria Pisarek, która poszukuje zaginionego syna. Kobieta przeświadczona jest, że jej syn został zamordowany, a policja z braku dowodów przestała badać sprawę. Gdy Dioniza przyjmuje sprawę, okazuje się, że Paweł Pisarek nie był takim człowiekiem, jakim opisała go matka i szantażował mieszkańców Osin. W tym samym czasie zamordowany zostaje proboszcz Osin. * To już trzecie spotkanie z Dionizą i równie interesujące co poprzednie. Tym razem autorka poruszyła trudny i ciężki temat, przez co książka nie do końca jest tak lekka i przyjemna w odbiorze jak poprzednie tomy. Mimo wszystko nie odstaje od poprzednich. Piąte przykazanie porusza temat molestowania nieletnich przez osoby duchowne. Temat sam w sobie nie jest najłatwiejszy, więc były momenty, że buzowałam od emocji, ale nie wiem, czy da się inaczej. Podobnie jak poprzednie książki o Dionizie, ta również jest książką kryminalno-obyczajową, ale mi to zupełnie nie przeszkadza. Dionizę z każdym tomem lubię coraz bardziej, niektóre jej zachowania są zabawne, a mocno czekam na rozwinięcie wątku z Marcinem. Historia jest wciągająca, łączy ze sobą kilka wątków, które splatają się w spójną całość. Kolejny raz autorka wplata legendę o pochodzeniu nazwy miejscowości, co mi się bardzo podoba. Uważam, że jeśli poprzednie tomy Wam się podobały, ten Was nie zawiedzie. 7/10

braku znajomości wcześniejszych tomów. Główną bohaterką jest Dioniza Remańska – była policjantka, która aktualnie jest prywatnym detektywem. Kolejne zlecenie, które trafia do agencji dotyczy zaginięcia młodego chłopaka, którego matka jest pewna, że jej syn nie żyje. Wspólnie z Dionizą trafiamy w świetnie wykreowany przez autorkę duszny i hermetyczny klimat małej miejscowości. Mieszkańcy są jakby związani zmową milczenia, i każdy skrywa mniejsze lub większe grzechy. W tym samym czasie policja prowadzi sprawę morderstwa miejscowego proboszcza i zaginięcia wikarego. Przez niemal całą książkę ciężko wytypować sprawcę. Również dlatego, że pojawia się sporo wątków obyczajowych, co mnie wybijało z wątku kryminalnego. Książkę polecam tym, którzy lubią klimatyczne kryminały, z wyraźnym wątkiem obyczajowym i z niespiesznym tempem akcji.

Remańską autorstwa Hanny Greń. Wszystkie powieści łączy specyficzny klimat hermetycznych małych miejscowości, zamkniętych na obcych, okrytych zmową milczenia. Tym razem trafiamy do owianej legendą wsi Osiny, zgodnie z którą mieszkańców chronią osy. Chyba jednak nie wszystkich, bo w krótkim odstępie czasu znika młody mężczyzna, niedługo po nim miejscowy wikary, a ksiądz zostaje brutalnie zamordowany. Czy to nie zbyt wiele na małą miejscowość? Dioniza Remańska dostaje zlecenie odnalezienia zabójcy młodego mężczyzny, bo choć ciała nie znaleziono jego matka jest pewna, że chłopak nie żyje. Nie był lubiany we wsi, ale czy rzeczywiście sąsiedzi byliby zdolni posunąć się do morderstwa? Co skrywają? I czy są w stanie utrzymać swą tajemnicę w sekrecie? Okazuje się, że każdy z mieszkańców ma za uszami większe, lub mniejsze grzeszki. Czy Dionizie uda się dotrzeć do ich sumień i odkryć prawdę? Autorka porusza tym razem trudne i bolesne tematy, jednak wskazując na nieuchronność konsekwencji za popełniane czyny. Pokazuje też jak łatwo jest rzucić oskarżenia, trudniej przyznać do błędu i przeprosić. Z każdą kolejną częścią rośnie moja sympatia do bohaterów tego cyklu i może to jest powodem, że czytało mi się ją jeszcze przyjemniej, niż wcześniejsze książki. Porównując jednak z moją ulubioną serią autorki „W Trójkącie Beskidzkim” nieco brakuje mi bardziej rozbudowanego wątku obyczajowego, który równoważyłby brutalność zbrodni. Dla niektórych jednak skupienie się na wątku kryminalnym i prowadzonym śledztwie będzie niewątpliwie plusem.