Dom obok

bardzo plastyczne. Czuło się to wszystko jak na własnej skórze.

się, że w domu nie zastaje ani rodziców ani młodszej siostry. Postanawia poprosić sąsiadów o pomoc. Niedługo po tym budzi się w zamkniętym pokoju bez możliwości skontaktowania się z najbliższymi. Co spotkało dziewczynę? Co ją czeka? Jak dalej potoczą się jej losy? Przyznam, że gdy poznałam opis od razu wiedziałam, że muszę przeczytać tę książkę, tym bardziej że nie znam wcześniejszych powieści autorki. I nie zawiodłam się. Ta historia trzyma czytelnika w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. Uwielbiam czuć tę niepewność, gdy czytając myślisz, że już wszystko wiesz, a tutaj... TRACH! Autor wyprowadza Cię w pole tak, że zastanawiasz się jak w ogóle możliwe. W thrillerach uwielbiam, kiedy krew leje się strumieniami a im więcej brutalnych scen tym lepiej. W tej książce dostałam wszystko co lubię, a sama historia wydaje się być bardzo dobrze przemyślana przez autorkę. Jedyne o co mogę się "przyczepić" to brakowało mi jednego rozdziału, który zamykałby klamrą całą historię w całość, ale nie jest to wielki problem. Polecam tę książkę szczególnie na długie jesienne i deszczowe wieczory - jak zaczniecie czytać, to nie będziecie się mogli od niej oderwać aż nie poznacie zakończenia.

Niestety nikogo nie zastaje i aby dostać się do ogródka, gdzie spodziewa się znaleźć klucz, musi poprosić o pomoc sąsiadów...sąsiadów, którzy jakiś czas temu byli zamieszani w zaginięcie młodego chłopaka... Milena budzi się z zamkniętym pokoju a szaleniec każdego kolejnego dnia obcina jej po jednym palcu u dłoni... Czy jej siostra i policja wygrają walkę z szaleńcem o czas? Jak dużo będzie w stanie znieść dziewczyna? Dom obok to moja 5 przygoda z literaturą @klaudiamuniak . Po serii thrillerów psychologicznych i zapowiedzi tejże książki, wiedziałam że muszę ją mieć. I nie zawiodłam się. To pierwsza tak krwawa i mocna książka autorki z którą mam okazję i poznać 😊 i droga Autorko...jakie to było dobre 🔥 Myślę, że najlepszym podsumowaniem tej książki będzie jedno zdanie...@klaudiamuniak umiesz w thrillery 🔥 chcę więcej 👏

ulubionych, polskich autorek! "Dom obok" to świetny thriller psychologiczny, w którym nic nie jest takie, jakie się wydaje. Historia wciąga od pierwszej strony i trzyma w napięciu aż do ostatniej. Mroczna, dusząca atmosfera oplata czytelnika swoimi mackami i nie wypuszcza go póki nie pozna zakończenia. Choć akcja toczy się powoli, czytelnik cały czas odczuwa niesamowite napięcie, które osiąga swoje apogeum w kulminacyjnym momencie. Autorka wodzi za nos podrzucając mylne tropy i serwując nieoczekiwane zwroty akcji. Jeśli myślicie, że zakończenie da Wam odpowiedzi na wszystkie pytania, bardzo się mylicie! Ja po zostałam z dużym mętlikiem w głowie. To historia, którą powinien poznać każdy fan gatunku!

też było tym razem... Zostałem zamknięty w czterech ścianach wraz z młodą kobietą. Tylko, że jej obecność od początku miała swój cel. A moja? Długo nie mogłem się dowiedzieć po co ja też tam byłem. Domyśliłem się wreszcie, że chyba miałem być dla niej przeciwwagą dla wielkiej ciszy i bezradności jaka w tym pokoju panowała. Stałem się więc obserwatorem, terapeutą i psychologiem. Analizowałem to co się działo w pokoju. Szukałem motywów działania. W pewnym momencie ilość niezrozumiałego dla mnie okrucieństwa sprawiła, że zamknąłem się na tę rzeczywistość. To co mnie "uderzyło" podczas lektury tej książki to wszechogarniające zło – zło zaszczepione przez innych, – zło, które "wykiełkowało, kiedy tylko nadarzyła się ku temu okazja", – zło, które w każdej chwili może się wydarzyć za ścianą, w domu obok... DOM OBOK autorstwa Klaudi Muniak to mocny thriller opowiedziany z dwóch perspektyw – Mileny i jej siostry Laury. To porażające studium ludzkiego okrucieństwa, które tylko potwierdziło jak wiele zła kryje się w ludzkim umyśle. Zakończenie książki zaskakuje i... nie daje całkowitego wyjaśnienia. Może to i dobrze. Dzięki takiemu zabiegowi jako czytelnik zostałem z własnymi doświadczeniami, przemyśleniami i zadumą... Odwiedź DOM OBOK – polecam!

po prostu zabierające powietrze z płuc. I właśnie z twórczością tej autorki miałam przyjemność się zapoznać właśnie przy okazji gdy wydawane były jej pierwsze thrillery medyczne. Podobały mi się bardzo, ale czytając kilka pod rząd miałam wrażenie, że to ciagle to samo… Później poszła w nieco innym kierunku i jej dreszczowce stały się bardziej zróżnicowane, a więc i ja chętniej po nie sięgałam, choć starałam się to robić w odstępach czasowych i przeplatając powieściami innych autorów. Przy „domie obok” mam dokładnie takie samo wrażenie. To znaczy, że książka jak najbardziej mi się podobała i trzymała w napięciu cały czas, ale szczerze? Znów mam odczucie, że autorka leci ciagle tym samym schematem. Tylko to niekoniecznie źle! Spójrzmy na Gerritsen czy Link, u nich jest tak samo, a jednak tworzą genialne powieści. Muniak także się udało opowiedzieć historię dziewczyny, która wpadła w sidła tortur i była przetrzymywana w piwnicy. Czy ta historia czegoś nie przypomina? Inspiracja z wielu innych książek, filmów, a nawet rzeczywistych wydarzeń ze świata. To mimo wszystko bardzo dobry thriller, który powoduje, że po kręgosłupie przebiega dreszcz i z niepokojem patrzy się na domy sąsiadów. Czy tam też mógłby wydarzyć się koszmar…? Z taką myślą zostawia nas Muniak, a to dowód na rasowy dreszczowiec. Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Czwarta Strona.

godzi się na to co zsyła los czy mimo przeszkód próbujecie walczyć chociaż Wasze położenie wydaje się koszmarne? Milena postanawia zrobić rodzinie niespodziankę i przyjeżdża z Gdańska do domu. Niestety nie zastaje w nim ani rodziców ani swojej młodszej siostry Laury. Pamięta, że mama chowała klucz w ogrodzie i aby się do niego dostać prosi o pomoc sąsiadów. Nowiccy nie cieszą się dobrą sławą, jakiś czas temu byli zamieszani w zaginięcie chłopaka. Milena mimo obaw zdaje się na nich a dzień później budzi się zamknięta w pokoju. Muszę przyznać, że gdy rozpoczęłam tę lekturę pomyślałam, że takich historii było już wiele, nic pewnie mnie nie zaskoczy. Autorka uśpiła moja czujność, zanim się spostrzegłam akcja nabrała takiego tempa, że ciężko było oderwać się od książki. Atmosfera stawała się coraz bardziej napięta i z ciarkami na plecach czekałam co jeszcze się wydarzy. A dzieje się tutaj dużo, wiecie, że lubię krwawe sceny a takich tutaj nie brakuje. Autorka serwuje nam obrazy, które na długo pozostają w głowie. Do tego nasze bohaterki, siostry Milena i Laura, tak pozytywnie mnie zaskoczyły, że ze strachem i jednocześnie podekscytowaniem śledziłam ich losy. W książce znajdziemy jasne przesłanie,nawet z najbardziej beznadziejnej sytuacji jest wyjście a determinacja i odwaga sprawia, że możemy odmienić swój los. Ta książka ma wszystkie elementy jakie powinien zawierać dobry thriller. Szybka akcja, napięta atmosfera, niepokój, zwroty akcji i zaskakujące zakończenie. To jak, skusicie się? Szczerze polecam. Jeśli lubicie krew w książkach to ta na pewno zaspokoi Wasz głód.

Laury. By dostać się do ogródka, gdzie spodziewa się znaleźć klucz do drzwi, prosi o pomoc sąsiadów, rodzinę Nowickich. Tę samą, która jakiś czas temu była zamieszana w zaginięcie młodego chłopaka. Milena budzi się w zamkniętym pokoju. Pamięta niewiele. Brak klucza, rozładowany telefon, zgubiony pierścionek, noc u Nowickich i drogę na parking. Później nie ma już nic. Tak zaczyna się koszmar dziewczyny więzionej przez człowieka, który podda ją niewyobrażalnym torturom. Jaki ma cel? I czy Laurze uda się odnaleźć siostrę, nim ta wyda z siebie ostatni krzyk? W „Domu obok” kryje się zło. Bo nawet to, co stworzone z dobrych pobudek, w nieodpowiednich rękach może siać ból, zniszczenie i śmierć. Nie sądziłam, że podczas czytania książki wszystko będzie mnie bolało. Dosłownie każda część ciała. Autorka doskonale wie jak wprawić czytelnika w osłupienie podczas lektury . Historia wciągnęła mnie od pierwszych stron. Zastanawiałam się kto stoi za porwaniem dziewczyny i dlaczego. Z każdą stroną byłam odkrycia całego tego misternego planu . Niestety zakończenie wbiło mnie w fotel i totalnie nie spodziewałam się takiego obrotu sprawy. Mam swoje przypuszczenia, ale to tylko moje przeczpuszczenia . Bardzo lubię wątki medyczne więc tutaj jak najbardziej na plus. Jeśli szukacie emocji to tutaj macie to zagwarantowane więc nie zwlekajcie tylko bierzcie się za tą nowość. Dom obok dostarczy wam niesamowitych wrażeń.

autorek.🤭 Powieść napisana jest ładnym językiem, z małą ilością przekleństw, a do tego lekki i przyjemny styl. Bardzo dobrze się czyta, a nowinki medyczne, które przemyca autorka są intrygujące. Skłaniają do przemyśleń, co się stanie gdy stworzone coś z dobrych pobudek trafi w niepowołane ręce. Fabuła wciąga od pierwszych stron, a postać porywacza jest owiana tajemnicą. Atmosfera jest gęsta, pełna podejrzeń i niewiadomych. Cały czas towarzyszy nam niepewność i niepokój w stosunku do nadciągających wydarzeń. Ale "Dom obok" to nie tylko przerażający thriller, to też historia o nadziei, o tym jak przezwyciężyć swój strach, przezwyciężyć ból i tortury by przeżyć, by walczyć o siebie, a przy tym nie zwariować. Bardzo podobała mi się walka Laury o siostrę, jak dążyła do tego by odkryć co się z nią stało, mimo przeciwności losu i sceptycyzmu policji, ona się nie poddała i walczyła. Milena postanawia zrobić niespodziankę rodzinie i przyjeżdża do nich w piątek bez zapowiedzi, ale nie zastaje nikogo w domu. Nie może się z nimi skontaktować. Decyduje się przenocować u sąsiadów, a następnie rano zamierza wrócić do Gdańska. Jednak dziewczyna tam nie dociera, nie ma z nią kontaktu, nikt nie wie gdzie się podziała, a ona tym czasem budzi się zamknięta w pokoju o białych ścianach. W pokoju należącym do szaleńca, który podda ją niewyobrażalnym torturom. Czy jej siostra zdąży ją uratować z rąk zwyrodnialca i odkryć kto nim na prawdę jest? Czytajcie, bo to niesamowita lektura, elektryzująca, wciągająca, emocjonująca, nieoczywista, skłaniająca do wielu przemyśleń.

swoim najbliższym i dlatego nic nie wspomina o swoim przyjeździe. Niestety kiedy dociera do domu nie zastaje tam ani rodziców ani siostry Laury. Dziewczyna przypomina sobie o kluczu do drzwi schowanym w ogródku. Prosi o pomoc sąsiadów, rodzinę Nowickich, która była zamieszana w zaginięcie młodego chłopaka. Rankiem Milena budzi się w zamkniętym pokoju i zadaje sobie sprawę, że niewiele pamięta z poprzedniej nocy. Od teraz życie dziewczyny zamienia się w koszmar, ponieważ jest poddawana torturom przez człowieka odpowiadającego za jej zniknięcie. Czy Laurze uda się odnaleźć siostrę na czas? "Dom obok" to intrygująca historia, której każdy kolejny rozdział pochłaniałam z coraz większym zainteresowaniem. Szybka akcja była tutaj ogromnym atutem, a obrazowe opisy tortur momentami wywoływały ciarki na skórze. Podobało mi medyczne podejście do tematu drastycznych scen, przez co historia nabrała większego realizmu. Duszny, a wręcz niepokojący klimat idealnie wkomponował się w tło następujących po sobie wydarzeń. Chyba jedynym aspektem, który nie do końca mnie przekonał, było samo zakończenie. Spodziewałam się innego obrotu spraw, ale mimo to całą historię oceniam bardzo wysoko. Autorka duży nacisk położyła na warstwą psychologiczną, dzięki której wprowadziła czytelnika wgłąb ludzkiego umysłu. Ukazała, że pomimo bezsilności i tragicznego położenia może być jeszcze nadzieja, która dodaje siły do walki o własne życie oraz o życie najbliższych. Zaś ból oraz cierpienie fizyczne są w stanie doprowadzić człowieka do całkowitego załamania psychicznego. "Dom obok" to świetny thriller psychologiczny, który warto przeczytać! Ja gorąco polecam i gwarantuję, że zachwyci niejednego czytelnika.

gdy potrzebuje odpocząć ale zostać przy ulubionym gatunku. Jednak lektura "Domu obok" totalnie zmieniła moje podejście. Bezapelacyjnie jest to najlepsza książka w doboru autorki. Najmroczniejsza, najbrutalniejsza i wciągająca najmocniej. Z racji na okrucieństwo (zarówno psychiczne jak i fizyczne) jakie pokazuje "Dom Obok" nie będzie to książka dla każdego. Ci bardziej wrażliwi czytelnicy mogą czuć się przy niej niekomfortowo. Jednak osobiście polecam gorąco by zwrócić na nią uwagę i dorzucić do listy przeczytanych książek. Naprawdę warto

Bliskie sąsiedztwo może być błogosławieństwem bądź przeciwnie - solą w oku. W swojej nowej powieści Klaudia Muniak celowo wykorzystuje tą figurę, by opowiedzieć nam historię dwóch rodzin, usytuowaną w centrum brutalnego, mrożącego krew w żyłach, porwania. Muszę przyznać, że książka trzyma w napięciu od pierwszej strony, autorka świadomie stopniuje napięcie, podsycając niepokój, nie pozwalając czytelnikowi na zrobienie dłuższego wydechu. "Dom obok" to pozycja, której nie chce się odkładać, wciągająca w mrok niewielkiego, surowego pokoju, tętniąca nerwowo, zaskakująca bezwzględnością. W tej powieści Muniak nie bierze jeńców, czytelnik może tylko z niedowierzaniem kręcić głową nad opanowaniem i metodycznością porywacza, trzymając jednocześnie kciuki, by Milenie udało się w jakiś sposób uniknąć kolejnych zabiegów.. Wszystko zaczęło się tak pozytywnie, dziewczyna chciała tylko zrobić niespodziankę rodzicom i siostrze. Tych jednak nie ma w domu, dlatego postanawia dostać się do ogródka, gdzie spodziewa się znaleźć klucz do drzwi. O pomoc prosi sąsiadów, rodzinę Nowickich,która jakiś czas temu była zamieszana w zaginięcie młodego chłopaka. Milena budzi się w zamkniętym pokoju. Niewiele pamięta. Brak klucza, rozładowany telefon, zgubiony pierścionek.. Tak zaczyna się koszmar dziewczyny więzionej przez człowieka, który podda ją okrutnym torturom. Jaki ma cel? I czy Laurze uda się odnaleźć siostrę, nim ta wyda z siebie ostatni krzyk? Przyznaję, że autorce udało się w pełni wywieźć mnie w pole, szybko poddałam się sugestiom wskazującym ewentualnego złoczyńcę. "Dom obok" jest dowodem na fakt, iż niezwykle łatwo dajemy zwieść się pozorom, a zarzuconego raz płaszcza podejrzeń, nieufności, pomówień, nie sposób czasem się pozbyć. Klaustrofobiczna, powodująca gęsią skórkę historia, w której sporo niedopowiedzeń i tajemnic, z których największą jest osoba porywacza. Milena domyśla się, że musiał mieć ciężkie dzieciństwo, nie wiadomo jednak do końca co tak naprawdę popchnęło go do medyczno-sadystycznych poczynań. I brak tej wiedzy mi ciąży, podobnie jak informacji o testowanym preparacie, choć to ostatnie to już pewnie skrzywienie zawodowe 😉 Książka przeczytana na raz, ale ja wciąż głowię się co też to mogła być za substancja, bo przecież chyba nie zwykłe placebo?! 🤭 Czytajcie!

innej stylistyce. Efekty bywają różne, czasami zdarza się strzał w dziesiątkę, innym razem lekki niewypał, najczęściej jest po prostu dobrze i można to traktować jako ciekawą przygodę. "Dom obok" to najnowsza książka Klaudii Muniak, która różni się znacznie od tych poznanych przeze mnie do tej pory. Po jej powieści sięgnęłam dopiero w tym roku, więc wciąż doskonale je pamiętam i naprawdę byłam nimi zachwycona. Doceniam ich warstwę psychologiczną, a także wątki związane z różnymi badaniami i eksperymentami. Myślałam, że to jest kierunek, w którym nadal będzie podążać jej twórczość. Już od pierwszych stron miałam świadomość, że jednak tak nie będzie. Ale zacznę lepiej od pozytywów. Jest to historia niezwykle zaskakująca, skonstruowana tak, że w pewnym momencie cała fabuła nagle rozsypuje się jak domek z kart. Nie sposób się od niej oderwać, bo napięcie jest skrupulatnie i równomiernie rozłożone. Największy problem mam z narracją. Styl Klaudii Muniak kojarzę przede wszystkim z głębią i z rozbudowaną psychologią postaci, a tym razem sposób pisania zupełnie nie współgrał mi z treścią, był jakby zbyt beztroski. Trudno też wskazać różnice między perspektywami obu sióstr, stylistycznie zlewają się w jedno. Sama fabuła jest bardzo grubymi nićmi szyta, niemal zupełnie nieprawdopodobna, ale logicznie spójna, co jest dla mnie najważniejsze. Dodatkowo, jak już wspomniałam, autorka wyjątkowo sprytnie zagrała czytelnikom na nosie, ja uwielbiam być tak oszukiwana, bo nawet jeśli intuicja mówi, że coś jest nie tak, to nie sposób się zorientować co, więc ostatecznie wierzy się w to, co czyta. "Dom obok" nie stanie się moją ulubioną książką Klaudii Muniak. Nie znaczy to jednak, że czytało mi się ją źle, to naprawdę ciekawa i oryginalna historia, po prostu wolę autorkę w tym bardziej psychologicznym wydaniu. W tym przypadku fabuła mogłaby mnie kupić, gdyby wykonanie przypominało inne jej powieści. Moje 7/10.

się na weekend bez zapowiedzi. Niestety w rodzinnym domu nikogo nie zastaje. Próbując dostać się na posesję, prosi o pomoc sąsiadów z domu obok. Ci ludzie byli kiedyś zamieszani z zaginięcie młodego chłopaka. I tak zaczyna się koszmar dziewczyny... Moja pierwsza reakcja po lekturze to totalny szok. To była niezwykle mocna historia, która sprawia, że zaczynasz zadawać mnóstwo pytań. Pytań o swoją odporność, o granice bólu, o granice moralności.. Nie ukrywam, że w tych emocjach zdarzyło mi się uronić łzę nad losem Mileny jednocześnie kibicując jej z całych sił. Równolegle z historią widzianą oczami ofiary, poznajemy też perspektywę jej siostry Laury, która walczy o znalezienie Mileny za wszelką cenę. Emocje targają wszystkimi z siłą huraganu. Nic nie jest tu oczywiste, a dom obok wydaje się skrywać kolejne tajemnice. Autorka zaskoczyła mnie w tej książce plątaniną delikatności z dużą brutalnością, faktów z domysłami, miłości z nienawiścią i w końcu słabości z siłą. Szczerze mówiąc po tak delikatnej osobie nie spodziewałam się tak mocnego pióra. Pokochałam jeszcze mocniej...

że wciągałam się w tę historię coraz bardziej! Musiałam robić sobie przerwy w czytaniu, by zaczerpnąć nieco oddechu i poukładać rozbiegane myśli. „Dom obok”, bo o tym thrillerze mowa, to nowość autorstwa Klaudii Muniak. I, z nieukrywaną przyjemnością, powiem, że to jeden z lepszym thrillerów, jakie przeczytałam w tym roku! Milena, młoda studentka postanawia zrobić niespodziankę swoim rodzicom i bez zapowiedzi zjawia się pod ich domem. Jakże wielkie jest jej zaskoczenie i frustracja, gdy widzi pogaszone światła, a dom wydaje się pusty. Wiedziona niepokojem i przeszyta strachem postanawia zapukać do najbliższych sąsiadów, chociaż wie, że to właśnie ta rodzina podejrzana była w związku z zaginięciem młodego chłopaka przed kilku laty. Czy Milenie uda się spotkać z rodzicami? Co wydarzy się w domu Nowickich? Jak wspominałam, ta lektura mnie pochłonęła! Wciągnęła bez reszty i gdyby nie ciemność za oknem, nie zorientowałabym się z upływającego czasu. Autorka stanęła na wysokości zadania i pokazała nam fabułę oczami porwanej Mileny, oraz jej najbliższych, którzy zrobią wszystko, by odnaleźć dziewczynę. Ta książka to istny roller coaster emocji, przerażenie, niedowierzanie, ale i ogromne współczucie- nie tylko dla uwięzionej dziewczyny, ale także dla jej oprawcy, towarzyszyły mi podczas lektury. Autorka obnaża ludzkie słabości i pokazuje, jak wszystkie wcześniejsze doświadczenia implikują na dorosłe życie. Powiedzieć, że to kawał świetnego thrilleru, który trzyma w napięciu od pierwszej strony i sprawia, że nasze nerwy są napięte jak postronki, to jak nie powiedzieć nic. „Dom obok” zasługuje na naprawdę wysoką ocenę i zdecydowanie to jedna z tych książek, którym warto poświęcić chwilę uwagi! Nie będziecie rozczarowani, bo tu zagrało dosłownie wszystko!

przewidywalnym jest niezwykle cienka. Znam kilku autorów, którzy niestety pomylili te dwa elementy ze sobą, a ich powieści stały się schematyczne i przesadnie do siebie podobne. Kiedy ma się na swoim koncie piętnaście powieści można przypuszczać, że ryzyko takiego błędu rośnie. I wtedy wchodzi Ona, cała na biało, za wyjątkiem trzymanej w dłoniach książki, której okładka jest w ciemnych barwach. Klaudia Muniak powraca elektryzującym “Domem obok” i udowadnia, że różnorodność w obrębie jednego gatunku literackiego jest po prostu wypadkową ciężkiej pracy i koncentracji na czytelniku. Ani słowa o portretach bohaterów i ich motywacjach. Ani krzty o fabule i przebiegu akcji. Choć tytułowy “Dom obok” to naprawdę solidny budynek, na wzór angielski, to wydarzenia rozegrane w powieści wymagają od recenzenta pełnej dyskrecji. Klaudia Muniak napisała thriller kinowy, który moim zdaniem doczeka się adaptacji, ze względu na fenomenalny styl prowadzenia akcji i czekające na czytelnika (widza?) liczne zaskoczenia. Lektura “Domu obok” przypomina oglądanie kliszy z aparatu - przewijamy ją klatka po klatce, kadr po kadrze, uważając by ze strachu nie wypadła nam z rąk i orientując się po czasie, że włosy stają nam dęba, a dłonie drżą. Thriller Klaudii Muniak jest dla mnie przestrogą, zbiorem sytuacji i zachowań, w których łatwo uśpiona czujność może sprowadzić na nas lawinę krzywd i cierpienia. Przeraziłem się historią kobiety, której odebrano kontrolę nad własnym losem, ale też zyskałem nadzieję, widząc, że nie pogrzebano jej pewności siebie. Zwiedzając “Dom obok” uświadomiłem sobie, że zło ma oblicze ludzkiej intencji, a jego narzędzia zawsze znajdują się w czyichś rękach. Bądźcie uważni, apeluje między wierszami Autorka, albowiem nigdy nie wiecie, czy tuż obok nie rozgrywa się właśnie czyjś koszmar. Ludzka siła i wytrwałość stanowią oręż w walce z najgorszymi przeciwnościami losu. Jednak wciąż to drugi człowiek najczęściej okazuje się ratunkiem - siostra, rodzic, brat, przyjaciel lub ktoś całkiem obcy, ale dostrzegający wokół siebie więcej, niż inni.

światło w oknach domu obok zwiastuje czyjąś obecnosc. Milena postanawia zapukac do sasiadow i poprosic o pomoc.. Genialny thriller, który od pierwszych stron wbija w fotel i trzyma w swoich szponach do samego końca. Pełna napięcia akcja, swietnie poprowadzona fabuła, która ukazuje okrutne oblicze człowieka. Nie mogłam się oderwać od tej książki nawet na chwilę. Czytałam w aurze czajacego się gdzieś pod skórą strachu. Walka Mileny, która postawiła się odważnie złu, podjęła się jej pomimo bólu i wielkiego niezrozumienia sytuacji w której się znalazła. Czy dziewczyna wyrwie się z tej okrutnej pułapki? Jakie tajemnice skrywa dom obok? Czy Laurze uda się je odkryć nim będzie za późno? Gdy Ci się wydaje, że rozwiązanie jest już tuż za rogiem a tropy za którymi podążasz doprowadzą do celu, wtedy właśnie prawda odsłania swe oblicze i już nic nie jest tym czym zdawało się być .

oplatających cię niczym macki ścian - nadzieja twoja i wiara. I twarz, która bólem cię karmi. Psychicznym i fizycznym. Niewyobrażalnym. W szponach psychopaty się znalazłaś. Jak wiele cierpienia w stanie jesteś znieść? Ofiara. Oprawca. Jej strach. Jego trauma z dzieciństwa. Jej okaleczenie. Jego powrót do piekła dziecięcych lat. Jej wola walki i wytrwałość. Jego oczy bólem zamglone. Wydźwięk tej książki jest mocny. Bardzo mocny. Nasycona jest ona bólem. Potężnym. Przerażającym. Takim, które trudno jest sobie wyobrazić. Ten ból jest tak realny i przejmujący. Tak namacalny i rzeczywisty, że zdaje się, jakby czytelnik odczuwał go razem z ofiarą. Takie emocje lubię. Lubię odczuwać ten dreszcz strachu. Niepokoju. A z tej historii strach i niepokój, ból i cierpienie zdają się wręcz wylewać. Ale „ Dom obok ” oprócz mocnego akcentu zawiera również obraz nadziei i nieograniczonej woli walki. O bliską osobę, ale też o siebie. Człowiek to silna istota. Jest w stanie przetrwać wiele. Nie można porzucać nadziei. Nie można swojego losu na pastwę oddać. Twórczość Klaudii Muniak przemyca wartości ważne, ale też intrygujące. Innowacyjność technologii medycznych. Czy trzeba się bać tego, co nowe? Co może nam uratować życie? Ułatwić? Czy raczej dać szansę i szanować postęp? A może to człowieka trzeba się bać? I tego, czym ten postęp w rękach chorych ludzi może się stać? Autorka daje do myślenia. I to lubię w jej twórczości. Gdyby portret psychologiczny oprawcy był bardziej rozbudowany, to byłaby najlepsza książka Autorki, jaką przeczytałam. Chciałabym wniknąć do wnętrza jego umysłu, poznać bardziej jego pobudki i uczucia mu towarzyszące. Tego mi odrobinę zabrakło, choć cała gama emocji skutecznie mi to wynagrodziła.

umysłach i straszy. Destrukcyjnie wpływa na życie, roznosząc niepewność. Jej wielka siła przemienia się w mrok i czai się w duszy, by wprawić koła w ruch i zmienić bieg losu. Budzą się demony. Ulegamy lękom i uciekamy od otaczającej rzeczywistości. Zamknięci w szczelnym kokonie złudzeń, nie dostrzegamy realnego zagrożenia. W świecie iluzji upadamy w przepaść. Trująca nić słów przysłania prawdę. Trzeba wyrwać się ze szponów okrucieństwa, by uratować własne życie. Każdy w sprzyjających okolicznościach jest zdolny do złych czynów. Milena chce zrobić bliskim niespodziankę. Bez zapowiedzi przyjeżdża do rodzinnego domu, ale nikogo nie zastaje. Prosi o pomoc sąsiadów z domu obok. Tych samych, którzy kiedyś byli podejrzani o zaginięcie młodego chłopaka. Budzi się w zamkniętym pokoju bez okien. Prawie nic nie pamięta. Rozpoczyna się koszmar. Szalenie niepokojący thriller. Ogarnie Was dławiący strach i będziecie sparaliżowani bólem. Autorka stworzyła historię nieodkładalną. Absolutnie wciągająca fabuła, pełna napięcia i nieprzewidywalności. Zostaniecie nieraz wyprowadzeni na manowce. Otacza klaustrofobiczna atmosfera i beznadzieja sytuacji. Ból duszy i ciała paraliżuje, wywołując dreszcze, a wokół coraz więcej krwi. Bohaterka zupełnie zależna od bezlitosnego oprawcy zapada się w sobie. Mrok niczym pełzający wąż oplata jej życie. Bezradność miażdży, ale wola walki, chęć życia i nadzieja, pozostają do końca. Z kart powieści wybrzmiewa wielka siła siostrzanej miłości. Szalejące myśli zaburzają percepcję. Poczucie odrealnienia i makabryczna codzienność, w której znalazła się kobieta, przeraża. Każdy bez wyjątku może paść ofiarą tych, którzy polują. Podłych ludzi i ich niecnych zamiarów. To co ma służyć ludzkości, w momencie, gdy znajdzie się w nieodpowiednich rękach, prowadzi do zagłady. Nic tu nie jest oczywiste. Robak szaleństwa drąży. Są sytuacje tak beznadziejne, że nie możesz zrobić nic. Szatan w ludzkiej skórze spełnia swoje chore żądze. W popapranym umyśle kryje się zło. Klaudia Muniak za każdym razem zaskakuje. Absolutnie fenomenalna historia, jestem usatysfakcjonowana i urzeczona. Polecam bardzo!