30 sekund

ze sobą, poruszając masę wątków: nastoletnia ciąża, aborcja, śmiertelna choroba, ofiara przeobrażająca się w kata, seksizm, przemoc domowa, molestowanie seksualne czy robienie z siebie błazna w związku ze względu na chorobliwe pragnienie zatrzymania przy sobie partnera będącego ewidentnym manipulantem. Autorka często skupia się na problemie przerywania ciąży z różnych względów - w wyniku gwałtu, przemocy domowej czy konieczności rodzenia dzieci z wadami letalnymi. To taki ukłon w stronę kobiet, które nie są zwolenniczkami aborcji, ale chciałyby móc decydować o swoim ciele, nie przekazując go w ręce polityków i księży. Zamiast cieszyć się dziecięco-nastoletnią beztroską i szczenięcymi marzeniami, spieszymy się do dorosłości, która szybko wychodzi nam bokiem. Wiążemy się z nieodpowiednimi mężczyznami - tylko po to, aby kogoś mieć, nieważne czy jesteśmy szczęśliwe. Rodzimy dzieci z myślą naprawy związku, który po porodzie może się tylko spieprzyć, jeśli do tej pory nie był zbudowany na mocnych fundamentach. Tym samym niszczymy dzieciństwo swojemu potomstwu. Nieustannie doszukujemy się u siebie kolejnych wad i wyolbrzymiamy popełniane błędy. Nie wierzymy w siebie, nie umiemy przyjmować pochwał. Zaharowywujemy się po to, aby spełniać czyjeś zachcianki, nawet kiedy ledwo stoimy na nogach. Robimy z siebie wieczne męczennice, nie korzystając z tego, co mamy pod nosem. Nie kochamy siebie samych i umieramy z poczuciem klęski, bo nie walczyłyśmy wystarczająco... "30 sekund" to pewnego rodzaju manifest kobiecości. Książka pokazująca głównie cienie bycia kobietą, bo często to one wiodą prym w naszym codziennym życiu. Polecam tę lekturę wszystkim kobietom - tym młodszym i starszym, bo Sylwia Kubryńska pisze do nas i o nas. Nie ma tutaj lukru i patrzenia przez różowe okulary. Jest prawda - bolesna, ale jednak szczera. Po tej lekturze kobiety szczęśliwe i spełnione powiedzą z pełną świadomością: cieszę się, że mam lepiej, bo moje życie jest wspaniałe. A panie niezadowolone ze swojego losu dostaną iskierkę nadziei, dowiadując się, że nie są w tym wszystkim same, a do tego mogą jeszcze zawalczyć o siebie. Z tej niegrubej książki można wynieść tyle refleksji, że aż ciężko jest je pomieścić w głowie. Nie zawsze są one podane na tacy, niekiedy należy samemu dojść do nich, co sprawia jeszcze większą frajdę. Nieraz przytakiwałam i myślałam "też tak mam!", innym razem kompletnie nie rozumiałam konkretnego postępowania. Jednak to mało istotne, bo pomimo tego, iż 30 sekund to powieść, której nie da się przeczytać od razu, trzeba ją sobie dawkować, a sama lektura nie należy do najlżejszych, to warto po nią sięgnąć. Chociażby, ot tak, dla samej siebie... bo masz wybór.