Zły wybór

od historii z tego gatunku, a mianowicie... Świetnie skonstruowanej fabuły, która swoją tajemniczością wciągnie Cię w wir wydarzeń, po których będziesz zbierać szczękę z podłogi. I muszę przyznać, że podczas czytania ja swoją zbierałam. Tym razem pisarka porusza dość kontrowersyjne tematy, ale są to zagadnienia, o których ludzie nie chcą rozmawiać lub starają się je zamieść pod dywan jeśli dotyczy to ich rodzin. Jednym z nich jest przemoc wobec dzieci, kolejnym homoseksualizm i fanatyzm religijny. Pani Hannie połączenie tych trzech udało się wyśmienicie. Nie raz podczas czytania odczuwałam wewnętrzny ból tych najbardziej bezbronnych, odrzuconych przez własne rodziny. Ale oprócz tych bolesnych przeżyć możemy również obserwować walkę z przeciwnościami losu i próbę odbudowania swojego życia na nowo. Książka napisana jest tak, abyśmy mogli poznać życie i przemyślenia wszystkich bohaterów, których stworzyła autorka. Każdy rozdział to opowieść innego z nich... Każdy z tych rozdziałów jest mocny i wstrząsający. Autorka świetnie poprowadziła fabułę, która z każdą przewróconą stroną dorzuca jeszcze więcej pytań, a niżeli odpowiedzi. Co mi się bardzo podobało, dzięki temu moja chęć przewracania kartek rosła z każdym przeczytanym zdaniem. Przychodzi taki moment, że drogi osób, które do tej pory były sobie obce, zbiegają się i dają nam pełny obraz całej opowieści.

twórczość Autorki, powieść do pewnego stopnia nie będzie zaskoczeniem, ale jednocześnie dostarczy konkretnej dawki emocji i refleksji. Hanna Greń zabiera czytelnika do świata lat 90-tych XX wieku. Zręcznie oddaje panujący wówczas klimat, zarówno na poziomie społecznym, jak i w kontekście funkcjonowania służb mundurowych w tamtych czasach. Policja przechodziła przez okres transformacji, co mogło wpływać na metody pracy, relacje między funkcjonariuszami, a także na stosunek społeczeństwa do tej formacji. I to wszystko jest obecne w powieści. To, czym w szczególności Autorka mnie ujęła w swojej powieści to poruszenie kwestii związanych z postaciami dzieci. Krzywdzone, bez oparcia w dorosłych – Hanna Greń z niebywałą subtelnością, ale i bez owijania w bawełnę, porusza kwestie trudne i bolesne. Dzieci, zarówno te dosłowne, jak i te ukryte w duszach dorosłych, są obrazem bólu i zaniedbania, często przenoszonym z pokolenia na pokolenie. Autorka dobrze ukazuje, jak głębokie mogą być rany zadane przez najbliższych i jak bardzo mogą one wpłynąć na dalsze życie. "Zły wybór" to kolejna powieść Hanny Greń osadzona w realiach kryminalnych z dogłębną analizą psychologiczną i społeczną, a przy tym podana w lekkim przystępnym stylu. To znak rozpoznawczy Autorki, który sprawia, że za każdym razem z ogromną chęcią sięgam po kolejne jej powieści.

jaki to miało wpływ na ich dalsze życie, czy można przewidzieć konsekwencje nietrafnych działań.. Zapewne, ale czasem życie decyduje za nas, czasem pojawiamy się w złym miejscu i złym czasie. Życie młodziutkiej Apolonii to istna sinusoida, po złych przeżyciach w domu rodzinnym znalazła miłość w rodzinie zastępczej, niestety jej spokój zostaje zburzony przez to, że stała się świadkiem pewnych wydarzeń. Historia ta jest jednak wielowątkowa, kilka wątków łączy się później idealnie w całość. Teodor, którego życie niestety również nie było usłane różami, oraz jego siostra Faustyna doznali wielu krzywd i upokorzeń ze strony ojca, który po opuszczeniu murów więzienia zamienił się w fanatyka religijnego, stosującego okropne kary cielesne wobec swojego potomstwa. Spędziłam bardzo miło czas z tą książką, powrót do lat dziewięćdziesiątych zawsze wywołuje u mnie sentyment. Początkowo przeszkadzały mi słowne wstawki naszego języka, które moim zdaniem już dawno wyszły z obiegu np. zzuć, jakoby, naraz oraz imiona, które były dość specyficzne (Apolonia, Teodor, Faustyna, Petronela oraz niemieckie Ditmar i Rajner). Jak już się do tego przyzwyczaiłam, nic nie przeszkadzało mi w lekturze👌 Historia skłania do refleksji dotyczącej wychowania dzieci, zrozumienia ich postępowania, które często jest nieprawidłowe, ponieważ wynika ze stylu wychowania, trudności w normalnym funkcjonowaniu i jest powodowane przez najbliższych. Rodziców, dziadków, którzy zamiast dodawać skrzydeł, ubliżają, stosują przemoc i jawnie nienawidzą.

i Norbertem jednak zaczyna ją nachodzić babka i uciekając przed nią przez przypadek staje się światkiem rozmowy dwóch ludzi, którzy pozbywali się ciała. Udaje się wrócić do domu ale jest zdenerwowana i jaki ma podjąć wybór? Teodor ma dosyć mieszkania w domu z ojcem tyranem, który stał się fanatykiem religijnym, ale sam się do tych zasad nie stosuje. Ucieka z domu tak samo jak wcześniej jego siostra. Czy to również był dobry wybór? Ditmar wychodzi z na warunkowe zwolnienie z więzienia, gdzie odsiedział wyrok za zgwałcenie nastolatki i musi podjąć co dalej zrobić ze swoim życiem. Czy nastolatki wybiorą dobrze ? Czy jeden wybór może zmienić czyjeś życie w piekło, a może okaże się tym szczęśliwym? Odpowiedzi na te pytanie znajdziecie w książce. Książka przeniosła mnie w wir wspomnień, czasów dzieciństwa, które bardzo miło wspominam. Książka nie jest złym wyborem, a jednym z lepszych, żeby ją przeczytać. Bardzo lubię pióro autorki i kolejny raz się nie zawiodłam. Mimo tego, że mamy kilka postaci, miejsc, wątków wszystko spójnie łączy się w całość, przeplatając losy głównych bohaterów. Książka porusza bardzo trudne tematy jak wychowanie dzieci, alkoholizm, fanatyzm religijny. Niby wydarzenia roku 1993, a równie dobrze mogłyby dziać się teraz. Czas mija idzie do przodu, ale problemy, wybory pozostają. Dodatkowo w książce spotykamy innych bohaterów jak Petra, Konrad czy Marcin ale teraz jako dzieci, a nie dorosłych i to było takie miłe zaskoczenie. Zakończenie ciekawe i jakikolwiek wybierzemy będzie to nasz wybór i warto rozmawiać, radzić się innych osób. Jeśli ktoś nie czytał wcześniejszych części można spokojnie przeczytać jako osobną historię. Ogólnie polecam Wam, drodzy Czytelnicy!

mniej oczywiste, niestety pamiętam o nich głównie, gdy czytam akurat powieść spod ich pióra. Te lektury sprawiają mi ogromną przyjemność, ale brakuje w nich fajerwerków, dlatego umykają przy tworzeniu wszelkich rankingów. Jednak w ostatnim czasie te "zwyczajne" doceniam chyba jeszcze bardziej. "Zły wybór" to trzeci tom serii bielskiej. Ja gorąco polecam wszystkie części, ale nie trzeba ich czytać w kolejności wydawania, bohaterowie się powtarzają, ale każda książka to jakby zamknięta historia kilkorga z nich. Mówi się, że to najmroczniejszy rozdział twórczości Hanny Greń i niewątpliwie tak jest. Tematyka jest trudniejsza, przez to i nastrój nieco poważniejszy, mniej tutaj charakterystycznego dla autorki ironicznego humoru, ale jego okruchy oczywiście udało się jej przemycić. Ta powieść jest dla mnie najmroczniejszą z tych mrocznych. Nie da się zrozumieć zła, które dotyka dzieci, nawet czytanie fikcyjnej historii o takiej przemocy budzi wewnętrzny sprzeciw, a Hanna Greń nie skupiła się tylko na jednym przypadku. Krzywdzenie dzieci jest straszne i niedopuszczalne, nie da się go stopniować, nie wolno rozważać czy cierpienie fizyczne jest gorsze od psychicznego. Przerażające jest to, że akcja tej powieści toczy się na początku lat 90., ale każdy z nas mógłby przytoczyć równie makabryczne historie z bieżących serwisów informacyjnych. O skali tej przemocy, która nie dostaje się na pierwsze strony gazet, nawet w tym kontekście nie wspominam. Cenię takie powieści, dziękuję za to, że we współczesnej literaturze rozrywkowej jest miejsce na pewne moralizatorstwo, choć lepiej zabrzmiałoby pewnie edukowanie, to właśnie na morale chciałabym się skupić. Jest on dość oczywisty - nie ma sytuacji bez wyjścia, ale trzeba chcieć je znaleźć. Milczenie i ucieczka nie sprawia, że problem znika. Wstydzić zawsze powinien się oprawca, nie ofiara. Warto komuś zaufać, dać mu szansę, bo tym samym daje się ją samemu sobie. "Zły wybór" to tytuł mający dodatkowy wydźwięk, trzeba przeczytać tę książkę, by go odkryć. Polecam każdemu, bo choć to trudna treść, to przede wszystkim wartościowa. A że Hanna Greń pisze po prostu znakomicie nie wspominałam jak dotąd, ponieważ to dla mnie już oczywistość. Moje 10/10.

dzień przynosi ból. Odziera z tego co najlepsze poprzez utrwalanie najgorszego. Zaburzone więzi jako piętno pozostają na całe życie. Szukają bezpiecznego schronienia, walczą lub uciekają, gdy nawet to nie jest możliwe, następuje bezruch, bezradność i kruchość. Dochodząc do ściany niemocy ciężko pogodzić się z traumą niekochania. Potrzeba poczuć, że życie ma sens i jest się ważną częścią świata. Bycie odrzuconym w dzieciństwie tworzy w psychice emocjonalne rany, które nie pozostają bez wpływu na wybory i decyzje w dorosłym życiu. Zima roku1993. Nastoletnia Apolonia, która znalazła schronienie w kochającym domu Ingi Piątkowskiej, staje się świadkiem rozmowy dwóch mężczyzn uwikłanych w morderstwo. Dziewczyna i jej bliscy mogą być w niebezpieczeństwie. Do domu nastoletniego Teodora wkracza fanatyzm religijny i agresja ojca. Nękany ucieka z domu. Dwudziestokilkuletni Ditmar odrzucony przez bliskich musi zmierzyć się z trudną rzeczywistością po opuszczeniu zakładu karnego. Wszystkich łączy poczucie zagrożenia, trudna przeszłość i zagadka kryminalna. Wyborny kryminał z rozbudowanym wątkiem obyczajowym. Trzeci tom serii bielskiej. Na stronach powieści, pełnej refleksji i wzruszeń, spotykamy znanych nam bohaterów, jak i nowe postacie. Atmosfera lat 90 XX wieku. Autorka fenomenalnie wprowadza czytelnika w ten okres. Otula specyficznym klimatem tamtych czasów. Policja po reorganizacji, gdzie jeszcze nie zanikły nawyki komunistycznego systemu. Raczkujące w nowych strukturach służby mundurowe zajmują się śledztwem, które intryguje. A wokół ludzie skrywający prawdziwą twarz. Hanna Greń zaskakuje, malując słowem obrazy scen erotycznych, a wpleciona góralska gwara daje niepowtarzalny klimat. Losy osób, które znalazły się w szponach zła, splatają się tworząc przejmującą historię, naznaczoną bólem. Życie w ciągłym lęku osłabia i niszczy kruche życie. Chaos myśli i brak bezpieczeństwa. Bezsilność poraża, a poczucie zagrożenia odbiera radość istnienia. Toksyczne relacje stają się początkiem najgorszego. Polecam.