Zastraszeni

czytelnika w napięciu do ostatniej kartki. Przede wszystkim autorka porusza w niej kwestie handlu ludźmi. Zwraca uwagę co sie dzieje z takimi ludźmi i jak działają osoby za to odpowiedzialne. Bazuje na emocji jaką jest strach. W posłowie zaznacza, że każdy z bohaterów w miejszym lub w wiekszym stopniu doświadcza uczucia zastraszenia. Książka w idealny sposób ukazuje jak zachowuje sie osoba, którą zawładnął strach. W jednym z komentarzy sama autorka zdradziła mi, że będzie kontynuacja losów Eryki i Patryka i tak by wypadało, ponieważ zakończenie sprawiło, że chciałoby sie czytać wiecej i więcej..a tu koniec. Poza tym - chociaż wyjaśnienie jest na samym końcu, to moja ciekawość wygrała i zaczelam szukać na mapie miejscowości, w której w większości akcja sie toczy - Skarlecina. Nie lada zdziwienie zagościło na mojej twarzy, gdy sie okazało, że taka miejscowość nie istnieje. Zakończenie rowniez wbija w fotel, pozornie to co się kończy daje początek czemuś nowemu i ja na to nowe z ogromną niecierpliwością będę czekać!

oceniłam jako średni, tom drugi wypada już nieco lepiej – i styl się poprawił i wątki są ciekawsze. Tym razem sprawa dotyczy morderstwa w małej podkieleckiej wiosce, powiązanego z wydarzeniami z przeszłości Leny Chmiel, inspektor nadzorującej pracę głównego bohatera Patryka Wrońskiego. Wydarzenia toczą się z punktu widzenia Patryka, znanej z tomu pierwszego Eryki, która teraz jest szantażowana przez grupę przemytników oraz dziewczyny, córki komendanta wioski, w której doszło do morderstwa. To dobry zabieg, rozdzielenie akcji na trzy na pewno wzbudza w czytelniku większą ciekawość. Ja jednak dalej mam do książki kilka ‘ale’ – nadal nie przekonały mnie główne postacie, czyli Patryk i Eryka, a ich zachowanie momentami było bardzo szablonowe i naiwne. Niemniej jednak nie można odmówić książce, że czyta się ją lekko i szybko, a wątek kryminalny z córką komendanta ciekawi. W niego uwikłana jest tej okoliczna poetka, fundacja i właściciele filmy budowlanej – brzmi ciekawie, prawda? Może nie jestem nadal w pełni usatysfakcjonowana, ale jak na cztery miesiące, które upłynęły od debiutu autorki, to widzę u niej dużą poprawę, więc gdzieś tam mam cichą nadzieję, że może być jeszcze lepiej… Może odważę się sprawdzić w tomie kolejnym, kto wie ;)