Profesorka

że będę ją czytać. Okładka, opis, jakieś opinie, które już mi mignęły - nie ma reguły, nie potrafię określić tego decydującego czynnika. Co więcej nawet to przeczucie nie zawsze się sprawdza i kończy się rozczarowaniem przemieszanym z poczuciem zmarnowanego czasu. Ale tym razem instynkt mnie nie zawiódł. "Profesorka" to pierwsza książka Layne Fargo wydana w Polsce, więc nie miałam żadnego punktu odniesienia, jednak opis jest naprawdę intrygujący. Po pierwsze - motyw zemsty czy wręcz mścicielki wbrew pozorom nie jest tak często eksploatowany w moich ulubionych gatunkach, a raczej stanowi tylko rozwiązanie głównego wątku, zaś tutaj jest jego podstawą i to jemu poświęcona jest fabuła. Po drugie - mam dziwną słabość do historii w jakiś sposób związanych z edukacją. Lubię czytać o tych szkolnych lub uczelnianych przyjaźniach, imprezach, a przede wszystkim o wyrafinowach intrygach, które z reguły towarzyszą tym młodym ludziom. Ta historia nieco umyka schematom, bowiem główną bohaterką jest wykładowczyni, a to zmienia znacząco optykę. Z tym, że Scarlett jest świetnie zorientowana w życiu uczniów z jednego, nieoczywistego powodu - stara się wymierzać sprawiedliwość tym, którzy ze względu na koneksje lub zwyczajne bagatelizowanie ich zachowania unikają kary. To, co także wyróżnia tę powieść to konstrukcja. I nie chodzi tu tylko o to, że to moja ulubiona wersja z dwiema perspektywami. Muszę przyznać, że w momencie, w którym wyjaśniło się, jaki trik od samego początku stosowała autorka, byłam po prostu w ogromnym szoku. Zupełnie nie zauważyłam oczywistych z perspektywy czasu szczegółów, które powinny sprawić, że sama się domyślę, ale wtedy nie wywarłoby to na mnie takiego wrażenia. Mam mieszane uczucia w związku z zakończeniem. Samo w sobie jest nieco przerażające, ale z drugiej strony pasuje do całej fabuły. To, co mnie nie przekonuje, to fakt, że ta historia zmierzała w innym kierunku i tuż przed końcem ostro skręciła w innym. Myślę jednak, że autorka chciała w ten sposób podkreślić to, o czym pisała wcześniej, postawić w ten sposób kropkę nad i. "Profesorka" to oryginalny thriller psychologiczny przepełniony goryczą i niespodziewanymi zwrotami akcji. Layne Fargo z przytupem wkracza na rynek literacki i zostawia mnie z poczuciem, że warto przyglądać się jej dalszemu rozwojowi pisarskiemu. Moje 7/10.

do nich przywiązać, co wzbudziłoby emocje… Niestety wydarzenia przedstawione były dość płytko, powierzchownie i długo nic mnie nie zaskoczyło. W drugiej połowie tej opowieści nastąpił ważny, ciekawy zwrot akcji i muszę przyznać, że moje zainteresowanie wzrosło. Zakończenie bez wielkiego „wow”, jednak zaspokoiło moje oczekiwania. Na plus tej książki jest na pewno prowadzenie narracji z perspektywy dwóch głównych postaci, dzięki czemu nieco przybliżamy się do ich poznania. Brakowało mi przedstawienia retrospekcji z domu rodzinnego Carly, co na pewno dopełniłoby jej historii, wyjaśniło traumy, z którymi się mierzy.. Na szczęście książka czytała się sama, sprzyjały temu krótkie rozdziały, jednak nie wzbudziła we mnie większych emocji. Jeśli szukacie książki na jeden wieczór- polecam, jeśli macie nieco wyższe oczekiwania i wymagania -sięgnijcie po inną pozycję.

się oprzeć lekturze. Dawno nie miałam okazji czytać thrillera, którego fabuła koncentruje się głównie na studentach, dlatego z wielkim entuzjazmem sięgnęłam po „Profesorkę”. Scarlett Clark jest profesorką języka angielskiego, ale jej prawdziwą specjalizacją jest zabijanie. Każdego roku akademickiego wybiera mężczyznę, który według niej zasługuje na śmierć za swoje czyny. W ten sposób w imieniu pokrzywdzonych dziewczyn, sama wymierza sprawiedliwość. Tymczasem Carly Schiller rozpoczyna studia. Cieszy się, że w końcu udało jej się uwolnić od gnębiącego ją ojca. W akademiku poznaje Allison Hadley, z którą szybko nawiązuje bliską przyjaźń. Kiedy Allison zostaje zaatakowana na imprezie, Carly obsesyjnie zaczyna rozmyślać o sposobie ukarania sprawcy. „Profesorka” to thriller psychologiczny, który wzbudził we mnie spore oczekiwania. Trudno mi jednoznacznie ocenić, czy jestem usatysfakcjonowana lekturą. Opis książki sugerował emocjonującą i napiętą fabułę, jednak ja nie odczułam ani jednego, ani drugiego. Choć początek historii mocno mnie zaintrygował, w pewnym momencie fabuła zaczęła się dłużyć, a ja z utęsknieniem czekałam na konkretny zwrot akcji i dreszczyk emocji. Narracja prowadzona jest z perspektywy Scarlett i Carly. Przez dłuższy czas zastanawiałam się, co łączy te dwie kobiety, aż w końcu otrzymałam odpowiedź. Wtedy napięcie podczas lektury wzrosło, a strony przewracałam z zapartym tchem. Podsumowując, po przeczytaniu opisu „Profesorki” liczyłam na porywający, mroczny thriller psychologiczny, który trzymałby mnie w napięciu od początku do końca. Choć moje oczekiwania nie do końca zostały spełnione, to po zakończeniu lektury mogę stwierdzić, że jest to książka dobra, idealna na długie, jesienne wieczory. Plusem są krótkie rozdziały, co sprawia, że czyta się ją szybko, a strony same przelatują przez palce. Dla tych, którzy nie mają wygórowanych oczekiwań wobec tego gatunku lub planują rozpocząć przygodę z thrillerami, myślę, że „Profesorka” będzie dobrym wyborem.

dalsze prace badawcze. W wolnym czasie zajmuje się swoją misją, którą jest oczyszczenie świata z mężczyzn, którzy według niej zasługują na najwyższą karę. W międzyczasie poznajemy Carly Schiller - świeżo upieczoną, trzymająca się na uboczu studentkę tego samego uniwersytetu. Pomimo swojej nieśmiałości dziewczyna zaprzyjaźnia się z przebojową współlokatorką Allison. Kiedy jej nowo poznana koleżanka zostaje zaatakowana, a pracownicy uczelni umywają ręce, Carly zaczyna obsesyjnie myśleć o zemście.. "Profesorka" to jedna z książek, w których role się odwracają i czytelnik obserwuje wydarzenia z perspektywy mordercy, a w tym przypadku morderczyni. Czy możemy jednak nazwać Scarlett czarnym charakterem? Jej ofiarami nie są niewinne osoby, a przestępcy, którzy są przekonani, że wszystko uszło im na sucho. Nie spodziewają się jednak, że za rogiem czai się zemsta.. Książka aż kipi od emocji, przepełniona jest gniewem, który towarzyszy zarówno Scarlett jak i Carly. To świetny wybór dla osób, które lubią silne kobiece bohaterki i niesamowicie popularny w ostatnim czasie motyw female rage. Ode mnie mały minus za zakończenie, które jak na mój gust było trochę zbyt mało prawdopodobne. Poza tym "Profesorka" naprawdę mi się podobała, miała świetny plot twist i fajne miejsce akcji. Miasteczko akademickie zostało przedstawione bardzo klimatycznie, co czyni ten tytuł idealną lekturą na tegoroczną jesień! 🍁

sobie żadnej takiej przypomnieć. Z tym większą ochotą przystąpiłam do lektury powieści Profesorka autorstwa Layne Fargo. Tytułowa profesorka to w rzeczywistości nie tylko utalentowana wykładowczyni języka angielskiego, ale także kobieta, która wyspecjalizowała się w... zabi*janiu. Ma swoisty kodeks moralny, którym kieruje się typując swoje kolejne ofiary. Każdego roku akademickiego odbiera życie jednemu, jej zdaniem, najbardziej na to zaslugujacemu mężczyźnie na kampusie. Jakim kryterium kieruje się Scarlett Clark? Bardzo prostym. Krzywda wyrządzona płci żeńskiej podlega jej zemście. Profesorce grunt zaczyna palić się pod nogami, kiedy ofiar jest na tyle dużo, że ktoś się w końcu tym zainteresował. Scarlett wykorzystuje swój spryt i nie tylko zbliża się do osób prowadzących śledztwo, ale i oczarowuje swoją osobą prowadzącą je kobietę. Czy popełnione zbrodnie jednak ujdą jej na sucho? Odpowiedź czeka na kartach powieści. Warto po nią sięgnąć bo autorka stworzyła nieoczywisty thriller psychologiczny i zręcznie przeprowadziła nas przez meandry umysłu głównej bohaterki. Stworzyła swego rodzaju studium przypadku. Akcja rozwija się dynamicznie, po to, aby w połowie historii nieco zwolnić i ostatecznie zakończyć się z przytupem. Polecam.

że jeszcze nie jest o niej głośno. Opowieść prowadzona jest z dwóch perspektyw — Scarlet, tytułowej profesorki i Carly, studentki uczelni, na której ta pierwsza wykłada. O Scarlet wiemy dużo — jest morderczynią i to nie byle jaką. Jej ofiarami są mężczyźni, którzy krzywdzą kobiety. Według niej zasługują na śmierć, a na system sprawiedliwości nie ma co liczyć. Niestety ostatnie „samobójstwo”, które miało miejsce na kampusie przyciąga uwagę władz uczelni, a następnie policji. Carly to studentka pierwszego roku, która w końcu wyrwała się z domu, w którym rządzi jej ojciec. Pełna rezerwy zaprzyjaźnia się ze swoją współlokatorką, która zostaje wykorzystana sek$ualnie przez kolegę. W Carly budzi się chęć zemsty, której nie jest w stanie powstrzymać. Czytam dużo thrillerów, ale zabieg, którego użyła Layne Fargo to dla mnie nowość (i przy okazji mistrzostwo świata). Nie powiem Wam, czy dawała wcześniej jakieś wskazówki, bo nic nie zauważyłam, ale jak już zaskoczyło to siedziałam zszokowana i musiałam sięgnąć po więcej i więcej. W powieści bardzo dobrze został oddany klimat uczelni. Czytana tuż przed moim powrotem na studia, wprowadziła dodatkowy wciągający, znajomy nastrój. Nie znam co prawda żadnej seryjnej morderczyni (oby), ale wszystko sklejało się tam w spójną całość. Książka dzieli się na dwie części — przed i po plot twiście. Co ciekawe, ta druga, kiedy już wiemy co i jak wcale nie traci na prędkości. Atmosfera się zagęszcza, a bohaterki czują się coraz bardziej osaczone. Chociaż mam wrażenie, że mówię to przy każdym kolejnym przeczytanym thrillerze lub kryminale, ten zdecydowanie wchodzi do topki tego roku. Czytajcie Profesorkę i dajcie znać, czy spodziewaliście się takiego obrotu wydarzeń! 🩷

warunki na wybranej przez syna uczelni w Stanach, ale po lekturze takich thrillerów jak „Profesorka” Layne Fargo poczuć również niepokój. Bo na każdym kampusie może dojść do przemocy, a za maską spokojnej i szanowanej profesorki literatury może kryć się samotna mścicielka wymierzająca sprawiedliwość. „Jakby to było, gdybyśmy mogły odwrócić sytuację i sprawić, żeby to mężczyźni bali się nas?” Czy bezkarność oprawców może popchnąć kogoś do krwawej zemsty? Będąc uosobieniem gniewu, jaki rodzi się w kobietach, które doświadczyły niesprawiedliwości i przemocy Scarlett mogłaby stać się ich bohaterką, gdyby nie to, że karanie tych którzy „sobie na to zasłużyli” sprawia jej tak wielką przyjemność. Jak udaje jej się jednak unikać zdemaskowania od szesnastu lat? Akcję powieści możemy śledzić z perspektywy Scarlett zanurzając się w jej mrocznych myślach i motywach oraz młodziutkiej, niepewnej siebie Carly rozpoczynającej studenckie życie. Obie kobiety łączy poczucie, że uniwersytecki świat nie jest taki, jakim się wydaje, kryjąc w sobie wiele złych intencji i nadużyć. Wraz z rozwojem fabuły odkrywamy, że mają ze sobą więcej wspólnego, niż się początkowo wydaje. Autorka porusza ważne tematy, takie jak przemoc s3ksualna, manipulacja i nierówność płci nadając powieści feministyczny wydźwięk. Skłania również do refleksji nad granicami moralności i tym, co jest dopuszczalne w świecie pełnym niesprawiedliwości. Bardzo podobał mi się jej prowokacyjny charakter, bo nie jest łatwo zdecydować po czyjej stanąć stronie, sprawcy czy ofiary. Podobnie jak niełatwo jednoznacznie przypisać bohaterom te role. Przede wszystkim powieść jest jednak zaskakującą, trzymającą w napięciu i momentami szokującą rozrywką. Szczególnie pierwsza połowa książki niesamowicie mnie porwała, ale ciekawość, jak ta historia się skończy trzymała mnie w fotelu aż do ostatniego zdania.

pierwszej do ostatniej strony. Jej podwójne życie jako profesorki i bezwzględnej morderczyni wciąga, a każda kolejna zbrodnia odkrywa coraz bardziej fascynujące szczegóły jej psychiki. Z kolei wątek Carly, studentki pragnącej zemsty, dodaje historii dodatkowego emocjonalnego ładunku. To opowieść pełna nieoczekiwanych zwrotów akcji, napięcia i moralnych dylematów, która nie daje o sobie zapomnieć długo po zakończeniu lektury! Koniecznie znajdźcie dla niej miejsce w swoich planach czytelniczych!

choć część, nie zdradzając zbyt wiele. Poznajemy główne bohaterki: Scarlett i Carly. Pierwsza to pewna siebie profesorka, która poza doktoratem z angielskiego, zrobiła ten z zabijania. Ofiary nie są przypadkowe - to mężczyźni, którzy krzywdzą kobiety. Druga to zamknięta w sobie, próbującą za wszelką cenę dopasować się do otoczenia nastolatka, której marzeniem jest odcięcie się od toksycznych rodziców i uniknięcie wyróżniania się. Jej współlokatorka Allison jest zupełnym przeciwieństwem dziewczyny, jednak studentki łapią nić porozumienia. Kiedy jeden z chłopaków atakuje Allison na imprezie, Carly obsesyjnie chce go ukarać. Gdzie jest miejsce kobiet w społeczeństwie? Czy na wysokich stanowiskach, wsród partnerskich i równych relacji, czy jednak na pozycjach maskotek, które mają uprzyjemniać życie mężczyzn? Czy kobiety mogą czuć się bezpieczne? To m.in. te wątki poruszono w tym thrillerze psychologicznym. I już sama ta tematyka powoduje, że książka nie jest prosta w odbiorze, choć przystępny język, ciekawa fabuła i wartka akcja dodają jej lekkości. Do tego zastosowano ciekawy plot twist, który jeszcze mocniej napędzą akcję i pozwala nam spojrzeć w przeszłość. W "Profesorce" mamy bardzo klasyczny motyw "oko za oko, ząb za ząb". Mężczyźni ponoszą surowe konsekwencje czynów, dokonanych względem często bezbronnych kobiet. Główne bohaterki płoną z żądzy zemsty, co, według mnie, powoduje, że poza potrzebą wymierzenia kary, w sposób spaczony odbierają one również jakiekolwiek zainteresowanie kobietami ze strony płci przeciwnej. Za wszelką cenę chcą udowodnić, że mimo gorszej pozycji startowej, to panie są lepsze, mogą osiągnąć wszystko to, co panowie, choć wymaga to większego nakładu pracy. Dlaczego książka budzi we mnie różne emocje? Bo z jednej strony zgadzam się z niektórymi postawionymi tezami, z drugiej mam problem z tym, kto tak naprawdę jest tu potworem i czy bestie grasują tylko wśród mężczyzn? Autorka przedstawiła pogłębione portrety psychologiczne kobiet, a mężczyzn (być może niezamierzenie) spłyciła, stawiając ich często w roli złych. Panie w świecie przedstawionym zdominowanym przez samców, muszą radzić sobie w sposób niekonwencjonalny i walczyć o swoje miejsce. Są zdradzane, wykorzystywane i manipulowane. Wymiar sprawiedliwości jest ślepy, gluchy i kulawy, dlatego kary muszą wymierzać same. Z drugiej strony jednak Scarlett osiąga sukces - jest wykladowczynią, walczy o stypendium prestiżowej Akademii, jest niezależna i silna. Czy jest więc aż tak źle? Książkę warto przeczytać, aby odpowiedzieć sobie na wiele pytań. "Profesorka" choć może w sposób przerysowany, to nadal dotyka wielu współczesnych problemów.

to zdolna profesorka języka angielskiego. Specjalizuje się też w zabijaniu. Jej ofiarami są mężczyźni, którzy źle traktują kobiety. Wszystkie zbrodnie jak dotąd uszły jej płazem, ale przy ostatniej osobie plan nie poszedł po jej myśli. 🩸Carly Schiller wreszcie wyprowadziła się od toksycznego ojca i może zacząć swoje życie w akademiku. Jej nowa współlokatorka Allison okazuje jej sympatię i próbuje otworzyć ją na nowe doświadczenia. Wszystko zmienia się, gdy Allison zostaje zaatakowana na imprezie. Carly od tej pory myśli tylko o zemście. Historia z pewnością nie jest zawiła i wymagająca, a jeśli szukasz lekkiego, ale wciągającego thrillera to może być to coś dla Ciebie. Książka nie wydała mi się nawet mroczna. Była też przewidywalna, ale kompletnie mi to nie przeszkadzało. Już po pierwszych stronach zauważyłam, że jest ona dość lekka jak na ten gatunek i odniosłam wrażenie, że taka właśnie miala być. Stąd też nie miałam większych oczekiwań co do zwrotów akcji i dramatycznego zakończenia. Świetnie spędziłam z nią czas i czytało się ją błyskawicznie. 🤍

roku akademickiego typuje swoją ofiarę na podstawie swojej listy na której ma zdrajców,zboczeńców,gwałcicieli,podglądaczy,mężów oraz partnerów którzy źle traktują swoje kobiety.Zbrodnie Scarlett traktowane są jako samobójstwa ponieważ profesorka posługuje się znanym tylko jej kluczem.Wszystko uchodzi jej na sucho aż do czasu kiedy jedno z zabójstw wymyka jej się spod kontroli. Tymczasem studentka Carly Schiller wolna od gnębiącego ją ojca,chce skupić się na nauce,zaszyć w campusie.Jej nowa współlokatorka-Allison jest przeciwieństwem Carly.To ona wciąga dziewczynę w wir imprez.Kiedy Allison zostaje zaatakowana na imprezie,Carly obsesyjnie myśli o ukaraniu tego kto zrobił dziewczynie krzywdę.Zaczyna fantazjować o zemście. Co łączy profesorkę i Carly?Czy ktoś odkryje zbrodnie Scarlett? „Profesorka” to thriller psychologiczny w którym autorka przybliża nam umysł morderczyni,kobiety która nienawidzi mężczyzn dlatego wymierza sprawiedliwość tym najgorszym.Akcja książki rozgrywa się dwutorowo.Śledzimy losy Carly i Scarlett.Szybko okazuje się,że obie historie są ze sobą powiązane.Książę mimo prostej fabuły czyta się naprawdę dobrze.Mamy tu motyw gwałtu który dotyka szczególnie nas kobiety.Często za gwałt jesteśmy osądzane same.Dlaczego? Bo rzekomo swoim wyglądem,sposobem poruszania się czy ubierania prowokujemy mężczyzn.Poruszany temat jest dość kontrowersyjny co czyni książkę emocjonującą,czyta się ją z zapartym tchem.Bohaterowie lekko przerysowani.Bardzo irytowała mnie postać Carly która tłumiła w sobie emocje. Lektura jest schematyczna i przewidywalna ale nie wpływa to na ostateczną ocenę. W książce poruszane są trudne tematy takie jak gwałt,napastowanie kobiet,narkotyki.To opowieść o zemście,obsesji,orientacji homoseksualnej oraz sprawiedliwości wymierzanej na własną rękę.

tej książki to na pewno można do nich zaliczyć podwójną perspektywę, dzięki której możemy poznać w tym samym czasie dwie pozornie niezależne historie. Dodatkowo dzięki lekkiemu pióru autorki i krótkim rozdziałom powieść czyta się szybko. Fabuła nie ma luk, a wszystkie wątki na koniec się ze sobą spinają. Czy w satysfakcjonujący sposób? To już jest dyskusyjne. No i jeśli chodzi o mocne strony to to by było na tyle. Natomiast w temacie wad "Profesorki" to na pewno muszę zwrócić uwagę na bohaterów. Poza Scarlett, która i tak ewoluuje w dziwny sposób i ostatecznie im dalej w las tym podejmuje coraz mniej przemyślane decyzje oraz traci swój pazur, reszta postaci jest zwyczajnie płaska, a każdą z nich definiuje jedna, może dwie cechy. Carly działała mi na nerwy od początku do końca, a jej przemiana z zahukanej szarej myszki w żądną zemsty mścicielkę jest wręcz nieprawdopodobna. Jeśli chodzi o fabułę to jest nudno, przewidywalnie i nie odczuwałam żadnego napięcia. Może przez chwilę zastanawiałam się czy złapią główną bohaterkę, ale wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazywały jak to się skończy. Zakończenie z kolei było gwoździem do trumny tej historii. Tak cukierkowego finału się nie spodziewałam czytając thriller. Seriale (a właściwie książki) takie jak "Dexter" pokazały, że da się stworzyć ciekawą i wielowymiarową postać "dobrego mordercy", ale to co zrobiła Layne Fargo to niestety marna próba. Drażnił mnie też ten feministyczny wydźwięk powieści. Owszem, poruszane były niezwykle ważne tematy jak przemoc wobec kobiet, bagatelizowanie tego czy victim blaming i o tym trzeba mówić, ale nie podoba mi się wrzucanie do jednego worka wszystkich mężczyzn i narracja, że oni są źli, a kobiety dobre. Był potencjał, był pomysł, a niestety jak zwykle zawiodło wykonanie. Szkoda.

Często są to zranione osoby, które za wszelką cenę chcą by sprawca cierpiał tak, jak one, a najlepiej jeszcze bardziej. Tylko często zostaje to fantazją... Scarlet jest seryjną morderczynią. Pracuje na uczelni jako profesorka języka angielskiego, ale regularnie raz do roku wybiera ofiarę i się jej pozbywa. Nie są to przypadkowe osoby, tylko takie, które kogoś zraniły. Upozorowanie samobójstwa jest dla niej błahostką, a delektowanie się wzorkiem ofiary gdy dociera do niej, że umiera z ręki kobiety jest upajającą przyjemnością. Niestety, do tej pory mogło to uchodzić na sucho, ale ilość trupów zaczyna być podejrzana. Zwłaszcza, że mimo prowadzonych śledztw, zawsze kończy się na jednym - stwierdzeniu, że to było samobójstwo. Ale czy to możliwe, żeby rok w rok trafiał się kobiecy oprawca odbierający sobie życie? Drugą bohaterką jest Carly, której udaje się nareszcie uwolnić od ojca i zacząć studia. Wpada w ciąg studenckich imprez i zaprzyjaźnia się z Allison, na którą patrzy też w nieco inny sposób. Traktuje ją jako kogoś więcej niż tylko koleżankę, ale także nie ma zamiaru wykonać pierwszego kroku. Odzywa się jednak w niej chęć zemsty, gdy Allison zostaje niemal zgwałcona na jednej z imprez. Autorka miała bardzo ciekawy pomysł na thriller. Kobieta seryjny morderca, nieuchwytna i nie zależy jej w ogóle na pogłosie. Chodzi o czystą zemstę na mężczyznach za różnego rodzaju czyny typu znęcanie się, gwałty. Motyw bardzo ciekawy, ale historia tej osoby przeplata się z historią Carly, która szczerze mówiąc, byłam przekonana, że będzie kolejną osobą, którą Scarlet będzie chciała uratować i się zemścić na jej ojcu. Nic bardziej mylnego. Carly ma w sobie odkryć chęć zemsty. I gdyby zostać przy Scarlet i poprowadzić fabułę w ciekawy sposób, to byłby to świetny dreszczowiec, wciągający, specyficzny. Ale niestety, Carly jest tu wpleciona po to, żeby pójść za modą i za poprawnością polityczną. Pojawia się zatem wątek homoseksualny, a feminatywy w ilości hurtowej tłumaczka mogła sobie darować, bo zrobiło się sztucznie i tylko potęguje to wrażenie, że ta powieść powstała po to, żeby udowodnić mężczyznom, że kobiety także mogą zabijać, że mogą być silne, perfidne i chcieć się mścić w najmniej dla nich spodziewanym momencie. Na dokładkę pokazane zostaje jak to mężczyźni mają łatwiej w życiu, jak są bardziej doceniani w pracy i częściej awansowani. Z bardzo dobrze zapowiadającego się thrillera wyszła książka żenująca i będąca na siłę dowodem na to, że kobiety mogą wszystko robić to, co mężczyźni. Naprawdę tak chcemy być postrzegane? Podsumowując, na początku historia Scarlet wciąga i ciężko się od treści oderwać, a później robi się tylko gorzej i gorzej. I gdy tylko pozostaje maleńki płomyczek nadziei na to, że zakończenie wbije w fotel i zmyje wrażenie, że tu się nic nie klei, to niestety, zostaje szybciutko zgaszona. Recenzja powstała we współpracy z Wydawnictwem Czwarta Strona Kryminału.