Poranki na Miodowej 1

ta przeszłość ją dogania. Pewien tajemniczy list w błękitnej kopercie odmieni jej życie. Nagłe zderzenie z przeszłością nie będzie miłe, ale może wyjaśnić wiele spraw. Najnowsza powieść Joanny Szarańskiej, która już od pierwszych stron, a właściwie od pierwszych zdań oczarowała mnie swoją prostotą. Autorka przedstawia nam Małgorzatę już jako dorosłą, dojrzałą kobietę, której życie w końcu nabrało jakiegoś sensu. Z jej perspektywy ukazana jest cała powieść. Co pewien czas główna bohaterka wspomina swoje dzieciństwo co sprawiło, że zrozumiałam jej nastawienie do sytuacji w jakiej się obecnie znalazła, a za razem wprawiło mnie we współczucie i zrozumienie dla jej postawy. Joanna Szarańska ma bardzo lekkie pióro, o czym przekonałam się czytając jej świąteczną serię, jednak ona była zupełnie inna od "Poranków na ulicy Miodowej 1". Ta powieść wydaje mi się bardziej poważna, spokojna i odrobinę melancholijna, ale !! W ogóle nie nudzi. Wraz z główną bohaterką podejmowałam różne decyzje i nieraz przyłapałam się na tym, że ja postąpiłabym zupełnie inaczej. Czasami jej decyzje mnie zaskakiwały. "Poranki ..." mają w sobie pewnego rodzaju urok, a ja poddałam się temu zauroczeniu i nie mogłam się oderwać od tej powieści nawet na chwilę. Poza tym, wydaje mi się, że to bardzo realistyczna historia. Naprawdę uważam, że to co przytrafiło się głównej bohaterce mogłoby wydarzyć się naprawdę, a nawet uważam, że takie sytuacje miały miejsce. Niecierpliwie czekam na kolejny tom, aby oczami wyobraźni móc wrócić do bohaterów Miodowej, z którymi w pewnym sensie się bardzo zżyłam. Ostatnio brakowało mi takiej właśnie obyczajówki. Polecam z całego serduszka. Dziękuję @czwartastrona za możliwość recenzji