Malibu płonie TWARDA OPRAWA

- autorka jest świetna w opisywaniu ich żyć i myśli, w tworzeniu wokół bohaterów wyjątkowej, lśniącej otoczki, sprawiającej że pragniemy ich poznać, zagłębić się w ich historie. Tym razem, scena należy do znanego rodzeństwa, czwórki dorosłych już dzieci muzycznej legendy - Micka Rivy. Wszyscy oni są ze sobą niezwykle związani, a dlatego, że niosą za sobą ciężki bagaż doświadczeń i traumatyczne wspomnienie dzieciństwa. „Malibu..” to przede wszystkim książka o rodzinie, jej ogromnej sile, nierozerwalnych więziach i wielkiej miłości. To książka o stracie i odrzuceniu. I mimo, że uwielbiam w literaturze motyw rodziny, a TJR zachwycała mnie swoimi poprzednimi pozycjami, w tym wypadku książka okazała się być dla mnie zawodem. Brakowało mi tutaj emocji, które przecież autorka potrafiła tak intensywnie przelewać na papier. Brakowało mi bohaterów - wyrazistych i specyficznych ale dających się lubić. Zabrakło mi łez, smutku, wzruszenia. Jedyne czego zdołałam doświadczyć to przeogromnej złości na Micka Rivę - żaden bohater nie był jeszcze tak bardzo irytujący. Akcja tak bardzo rozwleczona, pod koniec zaczęła pędzić w zatrważającym tępie, dla mnie zdecydowanie zbyt szybkim. Nagle wszystkie problemy, każdego z czterech bohaterów zaczęły się kumulować i tak jak szybko się pojawiły, tak szybko udało się je rozwiązać. Może gdyby przekaz tej książki nie był tak powierzchowny, bohaterowie mniej nijacy, a całość zaś bardziej dopracowana - nie miałabym wrażenia, że autorka chce wzbudzić w nas emocje na siłę i na końcu uroniłabym łezkę. Poprzeczkę postawiłam wysoko, wygórowałam oczekiwania i stąd cały ten zawód. I mimo, że dla mnie nie była to najlepsza książka TJR, będę ją polecać, bo jest wciągająca, lekka i niewymagająca, dobra na letnie wieczory lub popołudnia na plaży. Będę też wyczekiwać kolejnych pozycji od autorki i jestem ich szalenie ciekawa, bo teraz nie będę już do nich podchodzić z pewnością wielkiego zachwytu.

że zapłonie po raz kolejny, w sobotę dwudziestego siódmego sierpnia 1983 roku, w domu jednej z jego córek, gdy wyprawiana przez nią coroczna impreza wymknie się spod kontroli. Impreza, na której chcą być wszyscy. Kto wpadnie? Nina, Kit, Hud i Jay to rodzeństwo, które każdy zna. Z pewnością niejedna osoba chciałaby być na ich miejscu. Nikt natomiast nie wie, jakie sekrety skrywa ich rodzina. Wszystko bierze swój początek z młodzieńczej miłości ich rodziców. Niestety, wypaliła się równie szybko, co zapłonęła. To zakrapiana alkoholem i łzami historia złamanych obietnic i słów rzuconych w powietrze, której finał nie należy do najlepszych. Ale co z dziećmi? Cóż, nie pozostawiono im wyboru, więc szybko musiały zrezygnować z dzieciństwa i nauczyć się dorosłego życia, co nie było dla żadnego z nich łatwe. Wkrótce wszystko miało się zmienić, gdy ich popularność zaczęła wzrastać, dzięki wspólnej pasji do surfingu. To właśnie ona doprowadziła ich do momentu, w którym aktualnie się znajdują. Do imprezy. W ciągu najbliższych dwudziestu czterech godzin ich życie zmieni się na dobre, a tajemnice skrywane przez każdego z osobna wyjdą na jaw. Książka ta skupia się w głównej mierze na ludziach z wyższych sfer oraz ich drodze do popularności, przedstawiając tym samym jej konsekwencje. Wydarzenia w niej zostały podzielone na retrospektywy i wydarzenia aktualne, dzięki czemu możemy poznać historię rodziny Riva od podszewki i to, jak ukształtowały się pokolenia. Wraz z bohaterami łapiemy fale, słuchamy muzyki i toniemy w sławie. Doświadczamy również burzliwych relacji, alkoholizmu i śmierci. Zanurzamy się w ich świat i obserwujemy, jak latami wzniecał się ogień, który wkrótce miał osiągnąć swoje apogeum.

rzeczy. Po pierwsze: jest przecudownie wydana. Twarda okładka i większy format, a także przepiękna obwoluta robią robotę i chciałabym, aby wszystkie książki TJR były wydawane w ten sposób. A po drugie ukłony dla wydawnictwa, które przetłumaczyło tytuł i nie pozostawiło "Malibu rising". A teraz do recenzji właściwej. Zawsze myślałam o sobie, jako o czytelniku, który nie przeżywa wraz z bohaterami i jest jak bezstronny obserwator zdarzeń, umiejscowiony gdzieś z boku. Odczuwający oczywiście emocje z powodu tego co niesie akcja książki, ale raczej nieutożsamiający się szczególnie z tym, przez co przechodzą bohaterowie. Aż do teraz... Lektura "Malibu płonie" ukazała mi zupełnie nowy aspekt tego, co naprawdę znaczy "wciągająca książka". Bo o ile podczas czytania innych książek byłam w stanie sobie wyobrazić, że podążam za Jane Eyre, przyjaźnię się z Evelyn Hugo czy szaleję na koncertach The Six, o tyle czytając o June Riva dosłownie doświadczyłam jej bólu i wyłam do poduszki z każdą pochłoniętą stroną. To ile razy wracam myślami do tej bohaterki, do jej historii, powinno świadczyć o jakości tej książki. Przeczytałam całość w dwa dni, dosłownie gnałam przez jej strony , byleby zgłębić więcej o rodzeństwie Riva. Nie mam pojęcia jak Taylor to robi, ale tak jak w przypadku Evelyn Hugo, nie mogłam uwierzyć, że rodzina Riva jest fikcyjna. Zaraz po tym dopadła mnie myśl, że może to i lepiej. To lepiej, że June Riva jest tylko wytworem czyjejś wyobraźni, charakterem przelanym na papier przez zręczne place. Jestem zdruzgotana jej losem i gdybym miała po tej lekturze żyć ze świadomością, że była to biografia, to nie wiem czy przeczytałabym cokolwiek innego od tej autorki. Umiejętność zbudowania historii i wykreowania bohaterów, których działania złamią mi moje czytelnicze serce... Cóż, TJR jest jedną z niewielu, którzy to potrafią. "Malibu płonie" sprawiło, że zaczęłam współodczuwać wraz z bohaterką i przeżyłam niejako czytelnicze catharsis. Nie pamiętam kiedy ostatnio doświadczyłam takich emocji czytając książkę, dlatego Malibu zostaje ze mną na długo i będę ją szczerze polecać, ale tylko pod warunkiem, że macie w domach zapas chusteczek!

że ma lekkie powiązania do "Siedmiu mężów Evelyn Hugo" :)

podobnie jak z „Pieśnią o Achillesie”, zanim jeszcze na dobre wczytałam się w historię, zakochałam się stylu i języku. Powieść jest napisana tak, że dosłownie się przez nią płynie. Tłumaczka @kajamelia ♥️ wykonała świetna robotę, zresztą podobnie jak cała redakcja. 💫„Czwórka sławnego rodzeństwa urządza spektakularną imprezę z okazji końca lata. W ciągu dwudziestu czterech godzin ich życie zmieni się na zawsze!” „Malibu płonie” jest jak rejs po oceanie, kuszący i piękny, ale jednocześnie porywający, niebezpieczny i pełen niespodzianek. Klimat lat 50/80, plaża, ludzkie uniesienia oraz dramaty, kojący szum fal i ogrom emocji. 💫Na okładce widzimy słowa Reese Whiterspoon "Pochłonęłam ją w jeden dzień i wpadłam po uszy!" Ja się z Reese kłócić nie będę, lektura była cudowna. Mimo, że to literatura piękna, obyczajowa, książka wciąga bez reszty i trzyma do ostatniej strony, niczym najlepszy kryminał. Bohaterowie są niesamowicie ludzcy, tak rzeczywiści i namacalni, genialnie wykreowani. To wyjątkowa historia o miłości, stracie i sile rodziny. O czwórce zagubionych i zranionych osób, wspomnieniach, przeszłości i skomplikowanych relacjach. Idealna do czytania, kiedy chcecie się oderwać, na chwilę zniknąć. Jeśli świat was przytłacza i potrzebujecie schować się pod koc. A do tego poczytać coś, co będzie intrygujące, przepełnione uczuciami i świeże jak morska bryza… „Malibu płonie” to idealny wybór! 💫„Bo w naturze Malibu leży, by płonąc”

Spodziewałam się czegoś innego, gdyż opis fabuły sugerował, że skupimy się na samej imprezie, że będzie zabawnie, a dopiero potem ta zabawa wymknie się spod kontroli. Ale nie, od samego początku autorka daje nam znać, że to książka trudna, która dotyczyć będzie przede wszystkim rodzinnego dramatu i trudności w relacjach. ,,Malibu płonie" jest przepełnione żalem, smutkiem i tęsknotą. Te emocje wręcz wylewają się ze stron i wyciskają z czytelnika łzy. Niesprawiedliwość, jakiej doświadczyło rodzeństwo Riva, a zwłaszcza najstarsza Nina, jest bardzo poruszające i frustrujące. Momentami miałam skojarzenia z serialem ,,Shameless", który też uwielbiam, a który porusza podobnego rodzaju problemy. Z bohaterami szybko i łatwo jest się utożsamić, bo każde z rodzeństwa dostaje swój kawałek historii, swoje rozterki i marzenia. Działają zarówno razem, jak i osobno. Cieszę się też, że nawet postacie trzecioplanowe nie zostały potraktowane po macoszemu i dostały fragmenty swoich przemyśleń. Dodatkowym atutem jest wpleciona historia miłosna Micka i June, czyli rodziców rodzeństwa Riva. To dopiero rollercoaster emocjonalny. Nigdy nie sądziłam, że umywalka będzie najbardziej romantyczną rzeczą, o jakiej czytałam. A jednak. O tym, że książka jest wspaniale napisana nie muszę chyba dużo mówić, bo jeśli ktoś czytał ,,Siedmiu mężów..." albo ,,Daisy Jones...", to tu poziom jest zachowany. A tłumaczenie jest wspaniałe, wszystko brzmi naturalnie i płynnie, niczym fale Malibu. Pewnie nie wszystkich ta książka zachwyci, tak jak mnie, ale naprawdę warto po nią sięgnąć, by się o tym przekonać.