Ja chyba zwariuję!

różnych ludzi, żyjących w zdawać by się mogło w odmiennych środowiskach, a których łączy na pewno jedno – „nadopiekuńcze” matki. Nina jest matką dwójki uroczych dzieci, ale jak wiadomo, nawet grzeczne dzieci wymagają ciągłej uwagi. Były mąż Niny nie kwapi się do pomocy, niczym wieczny nastolatek z głową w chmurach za nic ma odpowiedzialność na dzieci czy choćby płacenie alimentów. Dodatkowo Nina zmaga się także z ukochaną mamą, kobietę przed sześćdziesiątką pozorującą się na hot 20, która za punkt honoru przyjęła sobie znalezienie córce nowego męża. W tym celu posuwa się bardzo daleko. Jacek jest trzydziestoletnim kawalerem który mieszka z swoją mamą, która traktuje go jak małego chłopczyka. Dosłownie. Nie musi robić nic, ponad to czym zajmuje się w pracy. W domowych obowiązkach i nie tylko, wyręcza go mama. Dodatkowo Jacek cierpi na nerwicę. Ale czego nie robi się dla matki. Nina pracuje jako salowa w szpitalu psychiatrycznym, Jacek jest tam lekarzem. A jednak zbiegiem przypadków wpadają tam na siebie, i od razu się sobie podobają. Przed pierwszą randką oboje są bardzo podekscytowani. Mama Niny jest cała w skowronkach – jej córka poznała doktora, ulala. Mama Jacka jest przerażona. Jej syn nie może zostawić mamusi, jak temu zaradzić? Tu będzie już tylko zabawnie. „Ja chyba zwariuję” jest to historia lekka, opowiedziana z humorem którą się czyta bardzo przyjemnie i szybko. Polecam serdecznie. Jest to zdecydowanie komedia romantyczna.