Śmierć nie ucieknie

ciało swojego menadżera, a po suto zakrapianej nocy kobieta nie potrafi określić, jak doszło do tego, że mężczyzna nie żyje. Kto go zabił? Ona? A może ktoś inny? W panice Julia wychodzi z domu, wsiada do taksówki i prosi kierowcę, by jechał przed siebie. By wywiózł ją daleko poza Warszawę. Z czasem nabiera podejrzeń - czy ten człowiek, który pomaga jej uciec, jest na pewno jej sprzymierzeńcem? Stopniowo przestaje być również jasne, kto kogo powinien bardziej się bac: ona jego, czy on jej. Tymczasem sprawą zamordowanego menadżera zajmuje się prokurator Gabriela Seredyńska, która kiedy raz podejmie trop, nie odpuści, choćby miała to przypłacić własnym życiem. I tutaj biję się w pierś.. Jak pierwszy tom serii nie do końca przypadł mi do gustu, tak tutaj pasowało mi dosłownie wszystko. Doskonale skrojona intryga, która nie pozwoliła się nudzić od pierwszych stron aż do samego końca. Wszystkie postaci są wykreowane doskonale, każda gra ważną rolę i ma wiele do powiedzenia w tej historii. I wcale niekoniecznie prokurator Seredyńska gra tu pierwsze skrzypce!! Ona jest doskonałym tłem odgrywanej na naszych oczach tragedii człowieka. Spoiwem, które pokazuje ścieżkę, w którą powinniśmy spojrzeć.. Drogi autorze, dziękuję. Z wielką przyjemnością sięgnę po trzeci tom.

drugiej części z prokurator Gabrielą Seredyńską. Czy może być lepsza promocja nowo wydanej płyty, niż śmierć menadżera artystki? Tym bardziej że to właśnie ona mogła przyczynić się do jego śmierci? Niestety, młoda piosenkarka, Julia ma totalną lukę w pamięci, a w naturalnym odruchu decyduje się na desperacką ucieczkę. Jej tropem i towarzyszącego jej tajemniczego taksówkarza podąża wyznaczona do prowadzenia sprawy prokurator Gabriela Seredyńska. Okazuje się, że jeśli nie rozegra tego właściwie może stać się kozłem ofiarnym obarczonym odpowiedzialnością za przeszłe decyzje i przekłamania wymiaru sprawiedliwości. Od momentu ucieczki wszystkie elementy są jak pchnięte zrządzeniem losu kostki domina, pociągając kolejne wydarzenia, które coraz bardziej zaciskają pętlę uciekającym, ale też wydobywają na światło dzienne, to co miało pozostać ukryte. Dla kogo ta szaleńcza wyprawa okaże się kursem w jedną stronę? Rytm i dynamikę tej wciągającej i fascynującej fabuły wyznaczają krótkie rozdziały, sprawiające, że chce się przeczytać jeszcze jeden i jeszcze kolejny, aż do ostatniej strony. Ciekawie i realistycznie wykreowane postaci, naturalne dialogi i zaskakująca, sięgająca przeszłości intryga dopełniają całości. Trudno było mi jedynie zdecydować, czy trzymać kciuki za powodzenie ucieczki Julii, czy za sukces śledztwa Gabrieli, bo obie bohaterki wzbudziły moją olbrzymią sympatię, a nie mogłam przecież kibicować obu. A może jednak?

drugiej części z prokurator Gabrielą Seredyńską. Czy może być lepsza promocja nowo wydanej płyty, niż śmierć menadżera artystki? Tym bardziej że to właśnie ona mogła przyczynić się do jego śmierci? Niestety, młoda piosenkarka, Julia ma totalną lukę w pamięci, a w naturalnym odruchu decyduje się na desperacką ucieczkę. Jej tropem i towarzyszącego jej tajemniczego taksówkarza podąża wyznaczona do prowadzenia sprawy prokurator Gabriela Seredyńska. Okazuje się, że jeśli nie rozegra tego właściwie może stać się kozłem ofiarnym obarczonym odpowiedzialnością za przeszłe decyzje i przekłamania wymiaru sprawiedliwości. Od momentu ucieczki wszystkie elementy są jak pchnięte zrządzeniem losu kostki domina, pociągając kolejne wydarzenia, które coraz bardziej zaciskają pętlę uciekającym, ale też wydobywają na światło dzienne, to co miało pozostać ukryte. Dla kogo ta szaleńcza wyprawa okaże się kursem w jedną stronę? Rytm i dynamikę tej wciągającej i fascynującej fabuły wyznaczają krótkie rozdziały, sprawiające, że chce się przeczytać jeszcze jeden i jeszcze kolejny, aż do ostatniej strony. Ciekawie i realistycznie wykreowane postaci, naturalne dialogi i zaskakująca, sięgająca przeszłości intryga dopełniają całości. Trudno było mi jedynie zdecydować, czy trzymać kciuki za powodzenie ucieczki Julii, czy za sukces śledztwa Gabrieli, bo obie bohaterki wzbudziły moją olbrzymią sympatię, a nie mogłam przecież kibicować obu. A może jednak?

doszło. Może chciałam jak najdłużej delektować się tą pozycją, dlatego zamiast pochłonąć na raz towarzyszył mi ten tytuł przez prawie dwa tygodnie? Podczas czytania czułam się jak przy seansie filmu. Zastanawiam się, jak powinnam zakwalifikować “Śmierć nie ucieknie”. To powieść, która łączy w sobie naprawdę wiele elementów. Ma bowiem intrygującego bohatera… a właściwie dwie bohaterki: prokurator Gabrielę Seredyńską, która niekonwencjonalnymi metodami próbuje odkryć prawdę o zabójstwie, a także Julię, znaną piosenkarkę z dość mroczną przeszłością. Autor łączy sprawnie wątek śledczy z elementem ucieczki głównej podejrzanej. To właśnie wydawało mi się tak filmowo rozegrane na kolejnych kartach książki. Rzadko podczas czytania kryminałów kibicuję głównym podejrzanym, jednak kreacja Julii jest napisana w sposób tak przemyślany i tak dla czytelnika intrygujący, że nie umiałam inaczej. Jej wspomnienia z traumatycznego dzieciństwa, w połączeniu z obecną popularnością stworzyły bohaterkę na wskroś prawdziwą. Sam pomysł jest… świetny. W połączeniu z motywem drogi dało to naprawdę intrygujący miszmasz. Bardzo podobał mi się też element polegający na wprowadzeniu postaci taksówkarza,który “ucieka” razem z główną podejrzaną. Do samego końca nie podejrzewałam, jaka dokładnie jest rola tego człowieka. Nie myślałam, że to napiszę, ale w moim odczuciu “Śmierć nie ucieknie” jest książką lepszą od pierwszego tomu przygód prokurator Seredyńskiej. Chociaż oba stoją na wysokim poziomie. A najpiękniejsze jest to, że Autor nie poszedł na łatwiznę i stworzył historię w zupełnie innym stylu, niż w “Rytuale łowcy”. Krótko mówiąc- zachwyt!

doszło. Może chciałam jak najdłużej delektować się tą pozycją, dlatego zamiast pochłonąć na raz towarzyszył mi ten tytuł przez prawie dwa tygodnie? Podczas czytania czułam się jak przy seansie filmu. Zastanawiam się, jak powinnam zakwalifikować “Śmierć nie ucieknie”. To powieść, która łączy w sobie naprawdę wiele elementów. Ma bowiem intrygującego bohatera… a właściwie dwie bohaterki: prokurator Gabrielę Seredyńską, która niekonwencjonalnymi metodami próbuje odkryć prawdę o zabójstwie, a także Julię, znaną piosenkarkę z dość mroczną przeszłością. Autor łączy sprawnie wątek śledczy z elementem ucieczki głównej podejrzanej. To właśnie wydawało mi się tak filmowo rozegrane na kolejnych kartach książki. Rzadko podczas czytania kryminałów kibicuję głównym podejrzanym, jednak kreacja Julii jest napisana w sposób tak przemyślany i tak dla czytelnika intrygujący, że nie umiałam inaczej. Jej wspomnienia z traumatycznego dzieciństwa, w połączeniu z obecną popularnością stworzyły bohaterkę na wskroś prawdziwą. Sam pomysł jest… świetny. W połączeniu z motywem drogi dało to naprawdę intrygujący miszmasz. Bardzo podobał mi się też element polegający na wprowadzeniu postaci taksówkarza,który “ucieka” razem z główną podejrzaną. Do samego końca nie podejrzewałam, jaka dokładnie jest rola tego człowieka. Nie myślałam, że to napiszę, ale w moim odczuciu “Śmierć nie ucieknie” jest książką lepszą od pierwszego tomu przygód prokurator Seredyńskiej. Chociaż oba stoją na wysokim poziomie. A najpiękniejsze jest to, że Autor nie poszedł na łatwiznę i stworzył historię w zupełnie innym stylu, niż w “Rytuale łowcy”. Krótko mówiąc- zachwyt!

ostatnim czasie trafiłam jednak na dwie powieści, których bohaterami byli celebryci. Za pierwszym razem tylko mnie to drażniło, ale za drugim niemal popsuło mi przyjemność z lektury.  "Śmierć nie ucieknie" łączy z "Rytuałem łowcy" postać prokurator Gabrieli Seredyńskiej. Tylko i aż. Ambicje kobiety zaprowadziły ją już na stałe do prokuratury okręgowej, szkoda tylko że nie wiadomo w zasadzie jak do tego awansu doszło. Można się oczywiście domyślić, że był efektem brawurowo  poprowadzonego śledztwa w sprawie seryjnego mordercy, ale jednak zabrakło mi podjęcia tego wątku przez autora. Podobnie z kwestiami z życia osobistego Gabrieli, bo w pierwszej części było kilka kwestii, które aż się prosiły o rozwinięcie. Mimochodem dowiadujemy się, że komisarz Aleksanderski jest już na emeryturze, więc przy nowej sprawie pani prokurator musi współpracować z innym śledczym, nie jest to jednak łatwe i początkowo ciągle się ścierają.  Trudno jednak doszukać się w tym tomie tego, co było największym atutem poprzedniego. Psychologia postaci niestety tym razem nie obroni książki. Staram się nie ulegać stereotypom i mimo że główna bohaterka była celebrytką, liczyłam, że nie będzie to płytka opowieść. Nie mogę powiedzieć, że była, ale po tym świetnym portrecie, który autor nakreślił w "Rytuale łowcy" oczekiwałam czegoś podobnego, może nawet lepszego, jednak musiałam obejść się smakiem.  Był spory potencjał w postaci taksówkarza. Myślę, że gdyby to na nim Przemysław Borkowski skupił uwagę, to powieść mogłaby sporo zyskać. Ten boharer jednak stanowił tylko tło i pozostał do samego końca nieodgadniony i niejednoznaczny.  Drażniło mnie też ciągłe wspominanie o maseczkach i widmo pandemii jako tło całej historii.  Akcja tej powieści toczyła się bardzo dynamicznie i mam wrażenie, że równie nieprawdopodobnie, przez to przypominała raczej tani film akcji niż rasowy kryminał. Szkoda, bo poprzednia książka autora, choć nie pozbawiona wad, była naprawdę solidna i fascynująca. Mam nadzieję, że kolejna też taka będzie.  Moje 6/10. 

z twórczością Przemysława Borkowskiego i absolutnie nie żałuję tej decyzji. Dawno nie czytałam tak dobrego thrillera, który tak by mnie zafascynował. Przemysław Borkowski wciągnął mnie w swój psychodeliczny świat od początku do samego końca. Na jednym wdechu. Bez żadnych pytań. Ta powieść to naprawdę świetny kryminał, z masą zagadek i ciekawych zwrotów akcji, którymi naprawdę nie pogardziłby nawet największy fan tego gatunku. Sama historia z taksówką czy też przeszłością głównej bohaterki, sprawia, że coraz bardziej czytelnik chce zapoznać się zakończeniem sprawy. Co ciekawe, tym razem największe emocje wzbudziła mnie we mnie nie Pani prokurator, lecz sama oskarżona! To jest dla mnie zupełnie coś nowego, ponieważ na ogół największą sympatię wzbudza osoba rozwiązująca sprawę. Niestety tym razem prokurator Gabriela Seredyńska nie wzbudziła we mnie wielu pozytywnych emocji, natomiast Julia Gierszewska, mimo że była swego rodzaju czarną owcą, na swój sposób mnie zafascynowała. Co mogę powiedzieć, naprawdę warto. Szkoda tutaj zbędnych słów, ponieważ tę książkę trzeba po prostu przeczytać. Zdecydowanie sięgnę po inne książki tego autora. Ta lekkość pióra, to wszystko, co przeczytałam w tej książce, przekonało mnie do twórczości Przemysława Borkowskiego i wiem, że chcę tylko więcej. Jeśli szukasz naprawdę ciekawej książki, z którą mógłbyś spędzić wieczór lub dwa, zdecydowanie warto sięgnąć po "Śmierć nie ucieknie". Uważaj, tylko żeby nie zrazić się do jazdy taksówkami, ponieważ to, co dzieje się w tej powieści, może przyprawić o niemały zawrót głowy. Równie dobrze możesz zacząć się zastanawiać, czy aby w stu procentach ufasz samemu sobie. Julia jest świetną bohaterką nadająca się do dogłębnej analizy psychologicznej. Tajemnica rodzinna, sława, pieniądze i morderstwo. To wszystko łączy się ze sobą w pewien sposób, który na pozór łatwo jest rozwiązać. Czy Tobie się to uda? Uważaj komu dziś ufasz, Bo więcej świata już nie posłuchasz. Zaginiesz bez wieści, Policji w głowie się to nie mieści.