Niewidzialna dziewczyna

na świecie. Książka uświadamia, że ludzie bywają bardzo krótkowzroczni. Pochopnie wydają oskarżenia niszcząc nie raz tym komuś życie. Jest to książka o samotności, odrzuceniu i poczuciu krzywdy. Poznajemy Owena Picka, młodego nauczyciela, którego życie zmienia się z dnia na dzień. Zostaje on zawieszony w pracy po tym, gdy dwie uczennice oskarżają go o molestowanie. A takie oskarżenie nigdy nie przejdzie bez echa. Sfrustrowany mężczyzna postanawia poszukać w Internecie porad na ten temat. W udowodnieniu jego niewinności nie pomagają sąsiedzi. Głową tej rodziny jest psycholog dziecięcy Roan, który był lekarzem Soffyre Maddox. Po skończeniu terapii dziewczyna postanowiła śledzić Foursa, a przy okazji poznała wiele jego rodzinnych tajemnic. W walentynkową noc Saffyre znika. Zgadnijcie, kto ją ostatni widział żywą? „Mam mroczną przeszłość i mroczne myśli. Robię mroczne rzeczy i czasami boję się samej siebie” Dawno nie czytałam tak dobrego thrillera psychologicznego. Ukazuje on świetny portret psychologiczny Owena. Jego postać została tak wykreowane, że nie wiadomo do końca czy jest obłąkany, ma problemy z pamięcią, a może tylko został świetnie wmanipulowany? Całe dochodzenie oraz zarzuty, które zostały mu przedstawione owiewają mroczną i niepokojącą atmosferą. Drugą postacią, która zasługuje na wyróżnienie jest Soffyre. Dziewczyna, która w swoim krótkim życiu przeżyła traumę. Odkrywa ona sekrety swojego dawnego terapeuty, ale nie wie za bardzo co z tą wiedzą ma zrobić. To właśnie jej osoba wzbudzała u mnie najwięcej niepokoju. Była dla mnie dziwna i do końca nie wiedziałam czego się po niej spodziewać. Autorka wodzi czytelnika i nie pozwala mu za szybko poznać prawdy. Kto stoi za nękaniem nastolatek? Czy zaginiona dziewczyna odnajdzie się? Co ma wspólnego rodzina Foursów z Owenem? Narracja jest z perspektywy kilku bohaterów, dzięki czemu możemy ich lepiej poznać. Ich spostrzeżenia, myśli i działania. Thriller porywa o d pierwszych stron a swój mroczny i niepokojący klimat posiada od początku do końca. Dzięki tej książce poznałam nowe słowo takie jak – incel. Jeśli chodzi o trupy to nie znajdziecie ich tutaj. Podobnie z dynamiką akcji. Jest za to thriller bardzo klimatyczny i chociaż nie ma dużo zwrotów akcji to czyta się go z nie mniejszym zainteresowaniem. Jeśli lubicie ten gatunek to myślę, że nie rozczarujecie się. Ja przepadłam na wiele godzin z tą lekturą, która szybko o sobie nie pozwoli zapomnieć. Polecam!

sięgnięcia po inne tytuły, ale zacznijmy od początku. "Niewidzialna dziewczyna" wydaje się przedstawiać równolegle trzy historie. Rodziny Fours, na którą składa się kontrolująca żona Cate, psycholog dziecięcy Roar i dwójka dzieci - nieco kłopotliwa Georgia i niezwykle spokojny Josh. Na przeciw tej rodziny, u swojej ciotki wynajmuje mieszkanie Owen. Trzydziestotrzyletni mężczyzna kompletnie nie radzi sobie z kobietami, co popycha go do zaangażowania w incelskie strony internetowe. Wszystkie te postaci łączy osoba Saffyre. Siedemnastolatka znika w nieznanych okolicznościach. Swego czasu uczęszczała na terapię do Roara, widywała także Owena (nazywanego przez nią Clivem), ale czy tylko oni mogą mieć coś wspólnego z jej absencją? Ciekawy thriller, którego narracja jest prowadzona z perspektywy poszczególnych osób, co zdecydowanie bardziej pozwala się wczuć w emocje bohaterów. Dużo niejednoznaczności, wodzenia za nos. Zdecydowanie polecam, szczególnie ze względu na w pełni satysfakcjonujące zakończenie.

akcja ma miejsce w Wielkiej Brytanii. Oczywiście chodzi mi o książki których nie czytałam opisu ani nie czytałam nic o autorce. Te książki mają już na pierwszej stronie ten nieporównywalny z niczym klimat. Przyznaję że nie doceniłam tej pozycji od razu. Fabuła zyskuje dopiero przy bliższym poznaniu Owena i Saffyre, bo osobowość pani Cate matki i żony cenionego psychologa dziecięcego Roana, pozostawia wiele do życzenia. Taka bezbarwna i przytakująca osóbka. Jednak jej rodzinka wręcz przeciwnie, wiele się wokół niej wydarzy. Książka porusza temat o którym nie miałam zielonego pojęcia to pierwszy plus. Kolejnym jest rosnące wraz z rozwojem zaciekawienie. Wielowątkowość która nie męczy a precyzyjne scala to ostatnio moje ulubione wnętrze książki. Podczas lektury nieuniknionym będzie zdanie sobie sprawy z tego jak mało można wiedzieć o członku swojej rodziny. Jak łatwo być ale nie widzieć i nie słyszeć ich obok. Lubię takie fabuły które dzięki swojej głębszej analizie problemu stopują i choć przez chwilę sprawiają że zastanawiam się lub analizuje swoje doświadczenie na jej podstawie. "Niewidzialna dziewczyna" to zbiór ciekawych osobowości i mieszanka społeczna. To taka bardzo bliska historia która może dziać się bardzo blisko każdego z nas ale przede wszystkim to przestroga przed pozorami które tak bardzo potrafią mylić.

samemu się przekonać i sięgnąć po daną książkę. :)

 Winny, niewinny... Tak w kółko... Kto odpowie mi na pytanie, dlaczego tak łatwo przychodzi nam osądzać i oceniać? Dlaczego bardziej ufamy ludziom, którzy mają tradycyjny model rodziny, aniżeli tym, którzy z jakiegoś powodu są inni, może sami, albo zmagają się z trudnościami? Skąd w nas przekonanie, że uśmiechnięty mąż, który dużo pracuje i wieczorami wychodzi biegać to ideał? Kto widzi kobietę, która stoi za nim, z nieco podkrążonymi oczami, robiącą zakupy, gotującą obiad, wychowującą dzieci i często przymykającą oczy?

 Kłamstwa, wszędzie kłamstwa, czy raczej prawda, w którą chcemy wierzyć? Czasami jedynym wyjściem z sytuacji jest poszukiwanie sprawiedliwości na własną rękę, tylko gdzie może zaprowadzić ta dość wyboista droga?

Wszystkich bohaterów łączy jedno, próbują zarzucić kotwicę w życiu, które nie do końca im odpowiada, w którym należy mówić tylko to, czego się od nas oczekuje...

 Trauma, poczucie niesprawiedliwości, lęki, pomówienia i coraz więcej ofiar czyjejś nieokiełznanej żądzy. Kto stoi za czynami zasługującymi na potępienie, kto jest odpowiedzialny za strach kobiet, które samotnie wracają do domu? 

To thriller psychologiczny, w którym nie ma zawrotnego tempa, szybkiej akcji, ale rekompensują nam to przemyślenia i warstwa psychologiczna bohaterów, ujawniane stopniowo fakty, dzięki czemu tę historię czyta się szybko i płynnie. Momentami miałam wrażenie, że klimat tej książki był zbliżony do książek B. A. Paris, którą bardzo lubię. Sprawdziłam już jakie inne tytuły wyszły spod pióra autorki i myślę, że po nie sięgnę, bo czerpałam dużą przyjemność z tej lektury.

intrygą, empatyczna – autorka buduje wyjątkowy klimat. Ludzie, którzy z różnych przyczyn stają się niewidzialni, widzą więcej. Niewidzialni – zamknięci w świecie swoich traum, blokad, fałszywych przekonań o samych sobie, albo ciężko zranieni. A na pewno widzi więcej tytułowa, siedemnastoletnia Saffyre, z dzieciństwem naznaczonym stratami bliskich osób i zdarzeniem NIEWYBACZALNYM, które odcisnęło piętno na jej psychice i zaprowadziło do gabinetu psychoterapeuty Roana. Rodzi się z jej strony niewytłumaczalna więź z człowiekiem, który pomagał jej uporać się z problemami. Potajemnie obserwując mężczyznę odkrywa, że być może jego wizerunek kompetentnego specjalisty, idealnego ojca i męża to tylko suma półprawd… Owen, trzydziestoparoletni nauczyciel informatyki, to też człowiek niewidzialny, wycofany, obarczony ogromem kompleksów, żyjący na pograniczu społeczeństwa. Dopiero absurdalna sytuacja, w którą zbiegiem okoliczności wplącze się w pewną walentynkową noc, obudzi w nim potrzebę zmiany. Obudzi go w ogóle! Książka porusza problematykę przemocy seksualnej oraz społecznego wykluczenia i napiętnowania. Pomimo tego, że tematyka wydaje się być trudna lektura nie jest przygnębiająca. Kolejne odsłony akcji dobitnie wskazują, że tak naprawdę każdy z bohaterów ma swoje „puste przestrzenie”, do których nie dopuszcza innych. Ciekawy model narracji mieszanej – pierwszoosobowej, gdy historię poznajemy z punktu tytułowej bohaterki i trzecioosobowej, która wprowadza czytelnika w szerszą perspektywę akcji, pozwala widzieć „więcej”. Ta książka to także ciekawy głos odnośnie postrzegania męskości i kobiecości we współczesnym dążeniu do równowagi płci w każdym aspekcie życia. Polecam gorąco!

i kiedy tylko skończyłam czytać, przekonałam się, że to była naprawdę dobra lektura. Poznajemy losy trzech, z pozoru zupełnie ze sobą niezwiązanych osób. Owen Pick to trzydziestotrzyletni nauczyciel, który zostaje zawieszony w związku z oskarżeniami pod jego adresem. Wśród swoich sąsiadów, Owen uchodzi za dziwaka. Cate próbuje chronić i dbać o swoją rodzinę, dlatego coraz baczniej przygląda się mieszkającemu na przeciwko Owenowi, który pewnego razu przestraszył jej córkę, Georgie. Do tego dochodzą losy Saffyre Maddox, która postanawia podzielić się z czytelnikiem swoimi najgorszymi przeżyciami. Zawirowania losu sprawią, że historie tych bohaterów niebezpiecznie się ze sobą połączą. „Niewidzialna dziewczyna” zaczyna się całkiem niewinnie. Z pozoru sielskie życie zgranej rodziny, której zmartwieniem jest właściwie jedynie nieco dziwnie wyglądający i zachowujący się sąsiad. Nic jednak nie zwiastowało tak dramatycznych wydarzeń, które miały spaść na tę rodzinę. Z innej strony poznajemy także Owena, mężczyznę porzuconego w dzieciństwie, który nagle traci pracę i dobre imię, bo kilka jego uczennic oskarżyło go o nieodpowiednie zachowanie. Owen nie może poradzić sobie z, w jego odczuciu, zupełnie bezpodstawnymi oskarżeniami, trudno mu także znieść samotność i pomieszkiwanie u ciotki, która nawet nie darzy go sympatią. Saffyre Maddox to zupełnie inna historia. Dzięki zmienionej, pierwszoosobowej narracji i zwrotami niejako do czytelnika, czytanie o losach siedemnastolatki stają się bardziej intymne, dużo mocniej wciągają czytelnika. Nieco inny styl tych rozdziałów sprawia, że dużo łatwiej wejść w umysł dziewczyny, poczuć jej ból, traumę, jej chęć zemsty. Wydaje się czytelnikowi bliższa, stopniowo zdradzając coraz więcej wydarzeń z jej przeszłości, ale także coraz więcej emocji, jakie nią kierują. Autorka przedstawia historię Saffyre w taki sposób, że czytelnik może się zżyć z bohaterką i odnaleźć w niej cząstkę siebie. W „Niewidzialnej dziewczynie” od samego początku odczuwa się, że „coś” jest nie tak. Mimo sielskiego obrazka rodziny i teoretycznie zwyczajnego życia Owena, odczuwa się pewien rodzaj niepokoju, może jakiegoś zgrzytu, który nie pasuje do przedstawianej rzeczywistości. I dość szybko okazuje się, że nie są to bezpodstawne odczucia. Zaczyna się od „niewinnych” małych rzeczy, które gdzieś mimochodem się pojawiają, a później okazuje się, że każda z nich miała konkretne znaczenie. Z biegiem czasu każdy element wskakuje na swoje miejsce, chociaż dopiero na kilku ostatnich stronach poznajemy dokładny przebieg wszystkich wydarzeń. Ta historia odkrywa najgorsze skłonności, jakie kryją się nawet w z pozoru najbardziej porządnym człowieku. W końcu bestia w masce, to nadal bestia. „Niewidzialna dziewczyna” to thriller wnikający w psychikę człowieka, odkrywający jego dzikie instynkty, najbardziej zwyrodniałe skłonności. Oprócz tej złej strony, pokazuje także, jak silna potrafi być ludzka psychika, jak wiele jest w stanie znieść człowiek, nawet ten najmłodszy. Niemniej, pokazuje także jak bardzo trauma, nieprzepracowane wydarzenia, mogą oddziaływać na późniejsze, dorosłe życie. I w końcu pokazuje też, że nawet drobnostka może złamać najsilniejszego człowieka, jeżeli uderzy w odpowiedni punkt. Z pozoru dziwna książka, przeradza się w odkrywający ludzką psychikę thriller, który powoli buduje napięcie, ale utrzymuje w nim czytelnika do ostatniej strony. Nutka niepokoju i tajemniczość tylko podbudowują całą atmosferę, co w połączeniu sprawia, że chce się poznać całą historię od razu, bez zatrzymywania się. Ja bawiłam się naprawdę dobrze podczas czytania „Niewidzialnej dziewczyny” i mam nadzieję, że Wy też będziecie.

Nic bardziej mylnego. W tę historię trzeba wejść całym sobą, nie stawiając jej żadnych oczekiwań, a przeżywać ją razem z bohaterami. Akcja powieści rozwijała się od początku bardzo powoli, jednak Autorka od początku daje czytelnikowi odczuć niepokojący klimat. Niby nic wielkiego się nie dzieje, a jednak wiadomo, że wydarzy się coś złego. Ten nastrój od początku tworzą bohaterowie: ich przemyślenia, zachowanie, odbiór rzeczywistości. Dodatkowo Lisa Jewell do samego końca nie zdradza czytelnikowi, na czym polega intryga. Mamy tu tylko oskarżenia, podejrzenia i próby dojścia do prawdy. "Niewidzialna dziewczyna" to nie jest jednak thriller, w którym intryga jest postawiona na pierwszym miejscu. Liczy się w nim przede wszystkim warstwa psychologiczna bohaterów i do samego końca to ten aspekt jest stawiany na piedestale. Autorka w przemyślany sposób wykreowała postaci – są one złożone, a postrzeganie ich nie jest oczywiste dla odbiorcy. Bo: z jednej strony Autorka pokazuje nam bohaterów z perspektywy nich samych, a z drugiej z perspektywy osób z zewnątrz, czyli sąsiadów, rodziny. Każdy z nich czymś się wyróżnia, a na uwagę zasługuje w szczególności Owen i Saffyre. Tak oryginalnych bohaterów dawno już nie spotkałam. Mam świadomość, że to thriller, który nie wszystkim przypadnie do gustu. Dla mnie jest to jednak przede wszystkim historia o samotności, próbie poznania siebie i radzeniu sobie z tym, co wydarzyło się w dzieciństwie. Polecam!

że tęsknię za czymś, co szczególnie w angielskiej literaturze jest naturalne, a w naszej rodzimej rzadko spotykane, a nawet jeśli już występuje, to w dość specyficznym wydaniu. Mowa tu o klimacie. Nic nie relaksuje mnie tak jak ta typowo brytyjska niby flegmatyczna a jednak trzymająca w napięciu akcja.  Lisa Jewell była jedną z niewielu zagranicznych autorek, po której książkę sięgnęłam w zeszłym roku i jej klimatyczność mnie oczarowała. Do dziś pamiętam "Idealną rodzinę", choć może fabuła nie była szczególnie wyjątkowa, to otoczka wokół niej zapisała tę powieść w mojej pamięci. Ale "Niewidzialna dziewczyna" to już prawdziwa petarda. W tym thrillerze jest wszystko - klimat, nieoczywiste wątki, zwroty akcji, nieszablonowa historia.  Uwielbiam różnorodną narrację i taką autorka tu zastosowała. Oprócz kilku perspektyw z podziałem na narrację pierwszo- i trzecioosobową, także czas akcji został parę razy przemieszany. Nie jestem w stanie sobie wyobrazić lepszej konstrukcji książki.  Jednak fabularnie... podczas lektury, często myślałam o tym, że dawno nie czytałam tak trzymającej w napięciu powieści. To nie tak, że na każdej stronie czaił się trup, zupełnie nie tak. Lisa Jewell w niezwykle umiejętny sposób budowała niepokój w warstwie psychologicznej, konsekwentnie mieszała tropy, sprawiając, że żadnemu z bohaterów nie byłam w stanie zaufać. Czy nie o to właśnie chodzi w thrillerze? Wszystko byłoby idealnie, gdyby nie zakończenie. Jest szokujące, ale po takiej dawce emocji, oczekiwałam czegoś, co po prostu pozbawi mnie tchu, a tymczasem dostałam coś, o czym nie mogę napisać nic, by nie zasugerować niczego tym, którzy jeszcze jej nie czytali. Na pewno z takim rozwiązaniem się jeszcze nie zetknęłam, ale mówiąc szczerze, nie chciałabym znowu czegoś takiego przeczytać.  "Niewidzialna dziewczyna" to znakomity, klimatyczny i emocjonujący thriller psychologiczny, który trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony. Jego zakończenie jest oryginalne i szokujące, więc warto się przekonać, czy takie rozwiązanie przypadnie Wam do gustu.  Moje 8/10.