Cierń. Seria z Robertem Kreftem. Tom 3

tutaj to istoty - inteligentnej, złożonej fabuły.I robi to we wspaniałym stylu. Nie epatuje brutalnością na każdym kroku. Nie stosuje zabiegów niepotrzebnych, wtrącania nieprzydatnych wątków. Po prostu - Autor wie, co robi. Fantastyczne jak dla mnie jest to, jak Autor kreuje książkową rzeczywistość. Chociaż akcja prowadzona jest intensywnie, i czytelnik ani na chwilę nie ma ochoty odłożyć książki na bok, to tempo nie wpływa na jakość. Każde kolejne zdanie ma jakiś sens i oddziałuje na zachowania i myśli bohaterów. Podoba mi się, że poznajemy bohaterów jedynie na tyle, na ile jest to konieczne. Autor nie wkłada w usta i głowy bohaterów niepotrzebnych zdań, wypowiedzi, przemyśleń. Przyznać trzeba, że akcja toczy się wielowątkowo, i jest bezpośrednią kontynuacją wydarzeń z “Blizny”. I chociaż zdążyłam nieco zapomnieć, co działo się w poprzednich tomach, to po kilkunastu stronach większośc istotnych zdarzeń mi się przypomniała. Żarski rozłożył znaczenie tytułowego ciernia nie tylko na Krefta, który mierzy się z tragedią z dzieciństwa, gdy jako kilkulatek widział, jak jego matka odbiera sobie życie. Stopniowo, od pierwszej strony pokazana jest jego obsesja na punkcie wyjaśnienia tajemnicy, która doprowadziła Annę Kreft do tak desperackiego kroku. Czytelnik jest równie zaskoczony, co komisarz, i tak naprawdę ciężko przed zakończeniem samemu wpaść na rozwiązanie intrygi sprzed dwudziestu pięciu lat. Szkoda mi bardzo Urygi. Zniszczone życie, zaprzepaszczona szansa na szczęście. I gdy myślał, że może coś się uda jednak (chociaż raczej na pewno nie w najbliższym czasie), doznał tak wielkiej straty. Cieszę się, że udało mi się złapać “Cierń” przedpremierowo na @festiwalkryminalu we Wrocławiu. Nie żałuję ani minuty spędzonej przy tym tytule.

mroczny i depresyjny, bazujący na przeszłości, która zostawia ślady, blizny na duszy i niczym cierń tkwi głęboko, jątrząc niegojącą się ranę. I z jednej strony szkoda, że przyjdzie pożegnać się z bohaterem, z którym zdążyłam się zżyć, ale z drugiej tom kończący przynosi zwykle odpowiedzi na nurtujące czytelnika pytania. Czy tak będzie i tym razem? Podążamy tropem spraw prowadzonych przez Krefta, ale i jego narastającej obsesji na punkcie samobójstwa matki. Zbyt wiele tematów współczesnych łączy się z tymi sprzed lat, by można było zrzucić to na karb przypadku. Wspomnienia nie dają wytchnienia, drążą bohatera emocjonalnie. Tylko to wciąż samobójstwa, więc gdzie można szukać powiązań? Kto gra z Robertem Kreftem i jaka jest stawka w tej makabrycznej grze? Cofniemy się do przeszłości poznając historię Anny Kreft, stopniowo odkrywając powody ostatecznego kroku, na który zdecydowała się na oczach syna. „Cierń” to nie tylko rasowy kryminał, w którym trudno o jednoznaczne tropy i jasne odpowiedzi. To również spojrzenie na rodziny samobójców. Na ich traumę, która nigdy się nie kończy. Wyrzuty sumienia, od których blisko do popadnięcia w obłęd. Powieść nie epatuje brutalnością, akcja nie pędzi na łeb, na szyję, ale emocje wślizgują się niepostrzeżenie pod skórę i tkwią tam niczym cierń. Jeśli nie znacie, to bardzo zachęcam Was do lektury całej trylogii.

Fani mocnych i niebanalnych kryminałów - obiecuję, że będziecie zadowoleni. Autor stworzył intrygi na wysokim poziomie. Nie gubi się w nich, wszystko łączy w całość. Moim zdaniem nie jest to łatwa książka. Należy się skupić i przenieść w mroczny i szary świat opisany przez Przemysława Żarskiego, a dzięki jego oryginalnemu stylowi pisania i umiejętnym wykorzystywaniu środków stylistycznych, niesamowicie pobudzicie swoją wyobraźnię i poczujecie się tak, jakbyście stali obok bohaterów. A jak już o bohaterach mowa, są oni wykreowani na realnych i żywych mimo tego, że w środku ich serca wiele umiera. Ja jestem zachwycona tą książką. To jest wyśmienicie skonstruowany kryminał, który nie opiera się tylko na jednym. Jest tu mnóstwo wątków i tajemnic. Bardzo rozbudowany, zawiły, mocno realny. Przemyślana fabuła, dopracowana w każdym szczególe. Historia jest mroczna, ciemna i ponura. Jej bohaterowie dążą do prawdy, do spokoju i zrozumienia. Znajdziemy tu retrospekcje, co ułatwia czytelnikowi zrozumieć wiele rzeczy. Mamy też szybkie akcje i napięcia. Zakończenie historii jest oszałamiające. Jeśli o mnie chodzi -totalne zaskoczenie. Lektura zdecydowanie emocjonująca !

fabule - całkowicie mogłabym Wam zepsuć przyjemność z odkrywania nowych , mrocznych i bardzo złożonych tajemnic z przeszłości komisarza. Jak już wspominałam , druga część była zdecydowanie lepsza od pierwszej - akcja rozwijała się z każdą stroną, jak wypadło to w kontynuacji ? Co tu się zadziało! Jestem pod ogromnym wrażeniem zdolności Pana @przemyslaw.zarski - z każdą częścią jest tylko lepiej. Akcja, która toczy się w książce jest tak wciągająca , że nie sposób się oderwać. Spotykamy się tutaj z wieloma retrospekcjami , nie tylko z życia komisarza, co jest dodatkowym plusem. Czy możliwe jest by przez 25 lat okrutny i nieobliczalny człowiek ciągle unikał kary i powrócił by wyrównać rachunki ? Jaki związek ma z nim Robert Kreft i do czego doprowadzi go śledztwo ? Powiem Wam , że odkrywanie wszystkich części układanki było totalną przyjemnością a pod koniec książki dosłownie czytałam z gęsią skórką. Nie mogłam uwierzyć w to jak idealną intrygę miałam okazję poznać. Do samego końca ciągle byłam czymś zaskakiwana. Uwielbiam to ! Mam nadzieję , że to jeszcze nie koniec. Chętnie przeczytam każdą kolejną część o przygodach tego świetnego zespołu śledczego. Każda osoba ma dla tych powieści ogromną wartość i bardzo się z nimi wszystkimi polubiłam. Zastanawiałam się wcześniej , czy trzecia część zasłuży na 10 ? I powiem Wam , że dałabym nawet 11. Najwyższy poziom. Styl pisania , prowadzenie przez śledztwo , ciągle podrzucane nowe wątki i mega zaskakujące zakończenie to zdecydowanie największe atuty tej serii. Polecam każdemu , nawet jeżeli nie sięgacie po kryminały - autor ma tak świetne pióro , że na pewno będziecie zachwyceni. Moja ocena 10/10 🖤

czasu, aż wszystkie elementy układanki wskoczą na swoje miejsce i ułożą się w spójną całość. Żarski po raz trzeci udowodnił, że przeszłość odciska piętno na naszym życiu i pozostawia trwałe ślady w postaci blizn i cierni. Tym samym wciąga nas w skomplikowaną fabułę, w której zręcznie przeplata przeszłość i teraźniejszość. Zaintrygowani traumatycznymi wydarzeniami z dzieciństwa głównego bohatera, podążamy jego śladami, wkraczając w zawoalowaną, ale mimo wszystko brutalną rzeczywistość. Obsesyjne dążenie do prawdy staje się cierniem, który uwiera i nie pozwala zapomnieć o demonach czających się w duszy. Prawda nie zawsze ma łagodne oblicze i nie zawsze prowadzi do oczyszczenia. Czasami jest trudniejsza do przełknięcia niż niewiedza. Żarski stworzył kryminał doskonały. Wielowątkowy, dopracowany w każdym szczególe. Dbałość o detale i retrospekcje z lat 90.XX wieku tworzą niepowtarzalny klimat. Trudno oprzeć się wrażeniu, że toczące się na kartach powieści wydarzenia, są tylko fikcją. To wrażenie pogłębiają wykreowani przez autora bohaterowie. Nieidealni, ze swoimi wadami i mroczną przeszłością stają się nierozerwalną częścią fabuły. Nic tu nie zgrzyta i nie ma zbędnych słów, które zaburzałyby główny wątek. W stylu pisania Przemysława Żarskiego widać perfekcję. Każde zdanie jest przemyślane i dopracowane w najmniejszych szczegółach. Czytanie takiej prozy to czysta przyjemność, do której serdecznie Was zachęcam. Na koniec dodam jeszcze, że serię z komisarzem Kreftem warto czytać od początku: "Ślad", "Blizna" i "Cierń". Ta kolejność jest nieprzypadkowa, pozwala bowiem poznać wszystkie istotne dla sprawy aspekty, które składają w spójną całość i dają odpowiedzi na nurtujące czytelnika pytania. Bez wątpienia jest to jedna z lepszych serii kryminalnych, jakie miałam okazję czytać! Polecam!

wątkach obyczajowych. Miałam jednak wrażenie, że w jakiś sposób to tło obyczajowe wpływa na rozumienie treści kryminalnej. Zalecam więc poznanie cyklu z Robertem Kraftem od początku. „Cierń” skupia się na rozwikłaniu tajemnic z przeszłości, które kładą się cieniem na teraźniejszość. Zagadkowe zaginięcia kobiet, niespodziewane samobójstwa i skrzętnie skrywane przez lata tajemnice. Książka ma dość rozbudowaną fabułę i sporo postaci. Jednak w moim odczuciu całość jest dobrze przemyślana i ściśle ze sobą powiązana. A autor posługuje się łatwym w odbiorze językiem. Przemysław Żarski w ciekawy sposób ukazał, jak wydarzenia z przeszłości kształtują człowieka i kierują jego życiem. Podobało mi prowadzenie narracji z różnych perspektyw i w różnych ramach czasowych. Pozwalało mi to lepiej zrozumieć przedstawiane wydarzenia oraz działania bohaterów. Nie czułam może w książce ciągłego napięcia, jednak było ono stopniowo budowane. Sporo się działo i z niecierpliwością dążyłam do ostatnich stron, by poznać zaskakujące zakończenie. Po tej książce chcę nadrobić dwa wcześniejsze tomy, żeby połączyć sobie w głowie wszystkie wątki.